Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ
ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΩΝ
Η ομιλία του συγγραφέα θα
πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 13 Οκτωβρίου, στις 8 το βράδυ, στην αίθουσα του
βιβλιοπωλείου «ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟΝ», Ερμού 61.
Ακολουθεί δείγμα γραφής
Του ΒΑΣΙΛΗ Σ. ΚΑΡΤΣΙΟΥ
booksonthesites.blogspot.com
…Ο J. K. Galbraith έθεσε το θέμα ως αέναη ανακάλυψη
μίας προαιώνιας απάτης. Στο μνημειώδες βιβλίο του «Το Χρήμα», 1976, επισημαίνει ότι το χρονικό διάστημα ανάμεσα στο
θεωρητικό μεγαλείο της οικονομολογικής μεγαλοφυΐας και το ναδίρ της επερχόμενης
καταστροφής είναι συχνά μερικοί μήνες μόνο, το πολύ λίγα χρόνια. Βεβαίως, ο Galbraith χρησιμοποιεί
τρανταχτά παραδείγματα. Γράφει, λοιπόν: «από
το να είσαι ο Τζον Λο, σωτήρας της γαλλικής αντιβασιλείας στο να γίνεις ο Τζον
Λο, ντροπιασμένος για τα λάθη σου στη Βενετία, από το να είσαι ο Νίκολας Μπιλντ,
η μεγάλη διάνοια της αμερικανικής οικονομίας, πρόσωπο που έτρεμαν οι πρόεδροι,
στο να γίνεις ο Νίκολας Μπιλντ, ο πιο διάσημος χρεοκόπος της Φιλαδέλφειας, από
το να είσαι ο Μπέρναρντ Κόρνφιλντ των αεριωθούμενων τζετ και των παλλακίδων με
τα θλιμμένα μάτια, στο να γίνεις ο Μπέρναρντ Κόρνφιλντ των φυλακών Σεντ
Αντουάν», αρκούν μερικοί μήνες, ή λίγα χρόνια. Μερικοί μήνες ήταν αρκετοί
και για τον «δικό» μας Γιάνη (με ένα ν) Βαρουφάκη. Το σίγουρο είναι ότι ο
Αλέξης Τσίπρας δεν διάβαζε Galbraith, αλλά Τσακαλώτο…
Μέχρι τότε τη δυνατότητα αυτή την είχαν μόνον οι
τράπεζες του συστήματος FED, γεγονός που
οδήγησε στο να καταστεί το δολάριο, κατά κύριο λόγο και δευτερευόντως η λίρα
Αγγλίας, διεθνές νόμισμα εκτοπίζοντας το χρυσό από το ρόλο αυτό. Αποτέλεσμα
ήταν μεγάλο μέρος του συναλλαγματικού αποθέματος όλων των χωρών της Δύσης να
είναι σε δολάρια, τα οποία τελικώς συγκέντρωναν οι τράπεζες του συστήματος FED, ελέγχοντας με τον τρόπο αυτό το δολάριο και συνεπώς
την παγκόσμια οικονομία. Γιατί όμως μία εκδοτική Τράπεζα να δώσει δολάρια για
να πάρει χρυσό;
«Δώστε μου
τον έλεγχο του νομίσματος μιας χώρας και ας κυβερνά όποιος θέλει». Μεταπολεμικά η δουλειά είχε στηθεί από την ίδρυση του
Δ.Ν.Τ. στις 22 Ιουλίου 1944 στο Bretton
Woods, της πολιτείας New Hampshire των Η.Π.Α. από τους εκπροσώπους
των κυβερνήσεων των συμμάχων, ενώ δεν είχε λήξει ούτε ουσιαστικά ούτε τυπικά ο
β΄ παγκόσμιος πόλεμος, ανεξαρτήτως αν η συμφωνία κυρώθηκε στις 27 Δεκεμβρίου
1945 στην Ουάσιγκτον. Κύριος σκοπός της ίδρυσης του Δ.Ν.Τ. ήταν η διευκόλυνση
των εκδοτικών Τραπεζών των κρατών μελών στην αντιμετώπιση πρόσκαιρων δυσχερειών
ισοσκέλισης του ισοζυγίου πληρωμών των και η μέριμνα για την καλή λειτουργία
του νομισματικού συστήματος των χωρών μελών και της κανονικής διενέργειας των
διεθνών πληρωμών! Τον Ιούλιο του 1944 όλες οι χώρες της Ευρώπης και ολόκληρος ο
κόσμος ήταν στάχτη και αποκαΐδια και αυτοί οι τύποι ανησυχούσαν για τις
«πρόσκαιρες δυσχέρειες» του ισοζυγίου πληρωμών των κατεστραμμένων χωρών και για
την κανονική διενέργεια των διεθνών πληρωμών!
Θεωρητικά το
σύστημα απευθύνεται κυρίως σε στατιστικολόγους και στοχεύει να βελτιώσει πολλές
πτυχές στα στατιστικά συστήματα των χωρών, αλλά όπως καταλαβαίνει κανείς
ενδιαφέρει άμεσα τους Οίκους Αξιολόγησης, τη διεθνή χρηματιστηριακή αγορά, τα
διεθνή funds και όλους εκείνους που
παράγουν χρήμα από αέρα κοπανιστό.
Οι «αγορές» διαφεντεύουν την παγκόσμια οικονομία και
τις εξελίξεις σε βάθος ανιχνεύσιμου χρόνου που ξεπερνά τους 3 αιώνες. Ονόματα όπως
Lehman, Goldman, Morgan, Sachs, Kuhn, Loeb, Rockefeller, Warburg, Schiff, Rothchild κλπ είναι γνωστά από την εποχή
της ίδρυσης της Federal Reserve Bank, της
Ομοσπονδιακής Τράπεζας Αποθεματικών των ΗΠΑ το 1913, μέσω της οποίας η
νομισματική πολιτική των ΗΠΑ πέρασε στα χέρια της χρηματοπιστωτικής διεθνούς…
Με ποιόν τρόπο στήνονται οι δουλειές στην περιφέρεια;
Οι τράπεζες του συστήματος FED διατηρούν αυτόχθονες «τοποτηρητές» - κορυφαία στελέχη
σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, οι οποίοι ενημερώνουν από θέσεις κλειδιά τις
τράπεζες για τα οικονομικά στοιχεία των χωρών τους. Αλλά και σε επίσημο επίπεδο
συχνά και επί σειρά ετών αναλαμβάνουν έναντι αμοιβής την παροχή συμβουλών για
θέματα αποκρατικοποιήσεων, οικονομικής και νομισματικής πολιτικής ή διαχείρισης
του δημόσιου χρέους. Ανά πάσα στιγμή είναι σε θέση να τινάξουν στον αέρα τα
επιτόκια δανεισμού και να κερδοσκοπήσουν «ποντάροντας» σε χρεοκοπίες χωρών,
μέσω των CDS (Credit Defaut
Swaps). Στις ΗΠΑ ταυτίζουν την G.S. με την
κυβέρνηση. Δεκάδες στελέχη της έχουν διατελέσει υπουργοί και σε θέσεις κλειδιά
στον οικονομικό και τραπεζικό τομέα. Προσφάτως η G.S. προσέλαβε τον
επί σειρά 10 ετών πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοζές Μανουέλ Μπαρόζο. Ο
Πορτογάλος πολιτικός έχει τώρα εργοδότη τον Λόιντ Μπλανκφέιν, με τον οποίο είχε
«παραγωγικές συζητήσεις» κατά τη διάρκεια της θητείας του στην Κομισιόν!...
Όμως, την πιο κρίσιμη απάντηση την έδωσε η κ. Μηλιάκου
στην ερώτηση πώς αποφύγαμε τη στάση πληρωμών: «Με επίμονη δουλειά σε συντονισμό με τον ΟΔΔΗΧ και την Τράπεζα της
Ελλάδος. Η προσπάθεια ήταν αγωνιώδης να συγκεντρωθούν τα έσοδα του Δημοσίου
αλλά και τα ταμειακά διαθέσιμα των φορέων της γενικής κυβέρνησης προκειμένου το
κράτος να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του. Μέσω αυτής της διαδικασίας κατέστη
εφικτό να πληρωθούν οι υποχρεώσεις. Στη διέξοδο φθάσαμε μέσω των repos από τα διαθέσιμα των φορέων της γενικής κυβέρνησης
που ήταν μεγάλα, περί τα 12 δις ευρώ. Αυτό
έπρεπε να είχε γίνει από παλιά. Έχουμε 1.600 φορείς της γενικής κυβέρνησης.
Όταν χρειάζεσαι χρήματα, πρώτα εξαντλείς τις δυνατότητες εσωτερικού δανεισμού
και μετά αναζητείς άλλες λύσεις».
Από πόσο παλιά θα έπρεπε να καταφύγουμε στον εσωτερικό
δανεισμό; Μήπως από το 2010 για να γλυτώναμε τα μνημόνια;
ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ
