Ο ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ, Ο ΤΡΑΠΕΖΙΤΗΣ ΚΑΙ Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΝΤΙΦΑΣΗ ΤΟΥ 1917

Του ΒΑΣΙΛΗ Σ. ΚΑΡΤΣΙΟΥ

booksonthesites.blogspot.com

 
Η ομιλία της 27ης Νοεμβρίου 2014 είχε να κάνει με την συμβατική, καθεστηκυία ιστορική αφήγηση και τη σχέση της με την ιστορική αλήθεια, με τους ιδεολογικούς και ιστορικούς φορμαλισμούς που διαμορφώνουν την ιστοριογραφία και την ιστορική παραμυθία, με τη δυναμική των κοινωνιών και τις συνωμοσίες και με τις αντιφάσεις και τα ιστορικά παράδοξα, που δεν εξηγούνται ούτε με την κοινή λογική ούτε με πολιτικές ή επιχειρησιακές παραμέτρους.
Παρακολουθήστε την ομιλία και κυρίως τη συζήτηση που ακολούθησε.

1.      http://youtu.be/lhH-4o9NjTg

2.      http://youtu.be/h88LMY_g9ho

3.      http://youtu.be/MG5Y9UyDCYw

4.      http://youtu.be/hoyyNjDGX_0

5.      http://youtu.be/z4_bwEiD2hc

6.      http://youtu.be/L8yC6cGW0fY

ΕΠΩΝΥΜΩΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΒΑΣΙΛΗ ΚΑΡΤΣΙΟ

Δημοσιεύματα στην εφημερίδα Αγγελιοφόρος της Θεσσαλονίκης 
   

Χωρίς αιτία;
Κι από Μάρτη, καλοκαίρι
Από φθόνο
Κικιρίκου!
Άγια και άθλια ψέματα
Ομοούσιο και αδιαίρετο
Έλληνες gademos (2)!

Έλληνες gademos!
Το "χωνί" του αντάρτη
Ιδεολογική κλαπάτσα
Η ανάλυση του "ουάου"
Οι ιθαγενείς
Ο κλειδούχος
Η κλεψύδρα
Άντε πάλι
Σύνδρομο παπαγάλου
Πλατωνικό βραχυκύκλωμα
Χάνιμπαλ Σήφη
No pasaran!
Μαύρη τρύπα
Επενδύσεις εξωτερικού
Καινοτομία αλά ελληνικά 

Αξιολόγηση συμβούλων 

Ε, όχι και δεν μας ψεκάζουν! 

Οι ευθύνες των υποζυγίων 

Στου Πίνοβου ...τα κύματα 

Το γατόψαρο του Στρυμόνα

Τα πήραμε μ' ένα κλικ
Επιθανάτιος Κορώνειας

Δείκτες αμνησίας στη Μακεδονία

Γι' αυτό την αγαπώ

Ανάπτυξη selfie 

Το βιολί μας 

Αιωνίως αγνοούμενοι 

Η πτώση του κασκαντέρ 

Ό γέγονε, πώς γέγονε; 
Στις φλόγες

Ερμηνεία ύβρεως 

Γενοκτονίες... 

Μέρες Αλαμάνας

Πολυδιάσπαση

Μηδέν άγαν

Η δυστυχία του μονόφθαλμου 

Πού' σαι Λεωνίδα! 

Γκαλοπίεση! 

Εις υγείαν ... 

Τα οφέλη των μνημονίων 

Έρχεται ο ... Αλέξης 

Αλγοριθμική διοίκηση 

Ακολουθία Fibonacci 

Άβυσσος η ψυχή 

Χαρτο-τύρβη 

Μας καπνίζουν

Τους τιμώρησαν

Πού πήγαν τα λεφτά;

Ποιά κοινωνία; 

Κατ' εντολήν 

Ανάπτυξη 

Εθνοαποδόμηση 

Ο κατακερματισμός των αρχείων της κοινωνίας 

Η ελληνική "Χιροσίμα" του Αυγούστου 

Τα "Ιουλιανά" του Μακεδονικού Αγώνα 

90 χρόνια ψέματα και υπεκφυγές

Η τεκμηρίωση της γενοκτονίας 

Έγκλημα και ατιμωρησία 

ΤΟ ΓΑΤΟΨΑΡΟ ΤΟΥ ΣΤΡΥΜΟΝΑ

Του ΒΑΣΙΛΗ Σ. ΚΑΡΤΣΙΟΥ

booksonthesites.blogspot.com

Για τους θιασώτες του πεζογραφικού αφαιρετισμού, όσο λιγότερους επιθετικούς προσδιορισμούς χρησιμοποιεί ο συγγραφέας, τόσο καλύτερο και πιο εύληπτο είναι το κείμενο. Κατά παράβαση, λοιπόν, του κανόνα θα τονίσουμε ότι η αφηγηματική και μυθοπλαστική δεινότητα του Μάλαμα ήταν ευρηματική, καινοτόμος και προ πάντων αναπάντεχη. Τόσο μάλιστα αναπάντεχη, που κόντεψε να καταπιώ το κουτάλι ένα μεσημέρι απίθανων αφηγήσεων.

Ο Μάλαμας διηγήθηκε τη μάχη που έδωσε με το γατόψαρο του Στρυμόνα, αφήγηση που μας άφησε με το στόμα ορθάνοιχτο. Συνέβαιναν αυτά στις Σέρρες πριν ανακαλύψουν τα ντοκιμαντέρ στο Nat Geo; Είχε ρίξει το δόλωμα και περίμενε υπομονετικά. Σε λίγο, η αντίσταση που προέβαλε το ψάρι ήταν μεγάλη. Η πετονιά είχε τσιτωθεί, έτοιμη να σπάσει. Βούτηξε στα θολά νερά και βρέθηκε μπροστά στη σκηνή του εγκλήματος. Ένα τεράστιο γατόψαρο είχε τυλίξει την πετονιά σ’ ένα μισο-βυθισμένο κορμό δένδρου και κρατούσε κόντρα, καθιστώντας αδύνατη κάθε προσπάθεια για να βγει το κήτος στην επιφάνεια.

Όπως διηγήθηκε δηλαδή, αγκάλιασε το γατόψαρο, το χάιδεψε στο κεφάλι και το έπεισε ν’ αφήσει αυτή την πεισματάρικη στάση του και πως δεν ήταν πια και τίποτα υποτιμητικό ν’ ανέβει στο σκάφος του. Όρκο δεν παίρνω, δεν ήμουν εκεί, πως έτσι έγιναν τα πράγματα, αλλά η ουσία είναι ότι ανέβηκαν μαζί στην επιφάνεια και μάλιστα το γατόψαρο τον βοήθησε ν’ ανέβει στο σκάφος, γιατί ήταν και πιωμένος, και χάθηκε πάλι στα θολά νερά. Ούζο όταν πιείς, γίνεσαι ευθύς… Αυτό που δεν αποκάλυψε ποτέ είναι πόση ώρα κράτησαν οι διαπραγματεύσεις στο βυθό και πόσο ούζο ήπιε πριν πάει για ψάρεμα. Πάντως η παρουσία του ψαριού αυτού δεν μπορεί να τεθεί ακόμη ως επιχείρημα, γιατί πριν και μετά τον ιστορικό αυτό συμβιβασμό, κανείς άλλος δεν είδε ποτέ γατόψαρο στο Στρυμόνα.

ΑΞΕΧΑΣΤΕΣ "ΔΙΑΚΟΠΕΣ"

Του ΒΑΣΙΛΗ Σ. ΚΑΡΤΣΙΟΥ

booksonthesites.blogspot.com

Ο φωτογραφικός φακός αποτύπωσε, στις αρχές της δεκαετίας του 1950, ένα event στο οποίο συμμετείχε όλο σχεδόν το χωριό. Η φωτογραφία, τραβηγμένη από μπαλκόνι, απεικονίζει όλους σχεδόν τους κατοίκους στην πλατεία να παρακολουθούν με φανερή ικανοποίηση τη θεατρική «παράσταση» μίας παρέας νέων. Ο μπάρμπα Φώτης, αυτόπτης μάρτυς, μου εξιστόρησε ότι εκείνα τα χρόνια η πείνα θέριζε τα στομάχια, γιατί είτε οι έμποροι έδιναν εξευτελιστικές τιμές για τα καπνά, είτε «χτυπούσε» ο περονόσπορος. Τα φύλλα γέμιζαν από επάνω καφε – κίτρινες κηλίδες και από κάτω χνούδι, οι άκρες συστρέφονταν και σύντομα η ασθένεια έφθανε στον βλαστό και νέκρωνε τα φυτά. Οι περισσότεροι καλλιεργητές προτιμούσαν να τα κάψουν παρά να τα δώσουν αντί πινακίου φακής.

Στα δύο μπακάλικα του χωριού δεν είχαν μείνει παρά ελάχιστες προμήθειες και οι απελπισμένοι κάτοικοι κάθονταν προβληματισμένοι έξω από τις πόρτες τους. Το θαύμα έγινε. Ως δια μαγείας εμφανίστηκε ένας πλανόδιος με παστά χέλια. Μάζεψαν τις τελευταίες δεκάρες τους και σε λίγη ώρα όλο το χωριό νταλάκιασε από τα παστά. Μετά από το φαγοπότι είχαν και «έξοδο». Μία τρελοπαρέα της εποχής έκανε στην πλατεία αναπαράσταση μίας εγχείρησης σκωληκοειδίτιδας πάνω σε ένα κάρο. Όλα στην εντέλεια. Το σκηνικό, ο ασθενής, ο χειρούργος, οι βοηθοί του. Σε λίγη ώρα ο ειδικευμένος σκωληκοειδιτιδο – χειρούργος έβγαλε το …σκουλήκι, το τελευταίο παστό χέλι που δεν καταναλώθηκε στο χωριό και το έδωσε να το φάει ο ασθενής! Ήταν η πρώτη και η τελευταία φορά που ο ασθενής έφαγε το σκουλήκι του μετά την εγχείρηση.

Οι «διακοπές» τότε στο χωριό κόστιζαν όσο και η τιμή ενός παστού χελιού. Τα σκηνικά και τα κοστούμια ήταν του …σκηνοθέτη. Έλαμπε το πρόσωπο του μπάρμπα Φώτη όταν μου είπε: «Δεν ξέρεις, πόσο καλά περάσαμε τότε, δεν ξέρεις»!

ΕΠΙΘΑΝΑΤΙΟΣ ΚΟΡΩΝΕΙΑΣ

 

Του ΒΑΣΙΛΗ Σ. ΚΑΡΤΣΙΟΥ

booksonthesites.blogspot.com

Έχουν περάσει 15 χρόνια από τότε που, κατηφορίζοντας από τον Χορτιάτη προς τον Άγιο Βασίλειο, παρατηρήσαμε για πρώτη φορά, ότι στη θέση της λίμνης Κορώνειας υπήρχε μία τεράστια υπόλευκη κηλίδα. Έκτοτε παρακολουθούμε κάθε χρόνο τον επιθανάτιο ρόγχο της, μέχρι πριν τριάντα χρόνια, 5^ης σε έκταση λίμνης της Ελλάδας. Η Κορώνεια υπήρξε από τις πιο παραγωγικές λίμνες της χώρας. Τα αλιεύματα των 45.000 στρεμμάτων της λίμνης έσωσαν τον ντόπιο πληθυσμό από το λιμό κατά τη διάρκεια της κατοχής, αν και οι μεγαλύτερες ποσότητες κατάσχονταν για τις ανάγκες του κατοχικού στρατού. Τα νερά της λίμνης έφθαναν, σε μεγάλο μάλιστα βάθος, στα σπίτια του οικισμού του Αγίου Βασιλείου.

Το εύρος της κοίτης του Μπογδάνα στη γέφυρα του Λαγκαδά υποδηλώνει μέχρι και σήμερα τον τεράστιο όγκο των υδάτων, με τον οποίο τροφοδοτούσαν τη λίμνη οι περιμετρικοί χείμαρροι. Έως και την περίοδο του Μεσοπολέμου, οι καμπάνες χτυπούσαν συναγερμό όταν ξέσπαγαν νεροποντές, για να προλάβουν οι κάτοικοι να περάσουν τη γέφυρα, πριν ο Μπογδάνας πλημμυρίσει όλη την περιοχή και «φουσκώσει» τη λίμνη. Οι κάτοικοι «χτυπούσαν» γεώτρηση με τα χέρια στα 5 μέτρα και η περιοχή του Λαγκαδά έγινε γνωστή για τα κηπευτικά της και τη μεταποίηση τους. Παρά τα έντονα προβλήματα αποξήρανσης που παρουσίαζε, τα νερά της Κορώνειας μέχρι και τις αρχές της δεκαετίας του 1990 ακουμπούσαν την αποβάθρα του ναυτικού ομίλου.

Η άφρων απόρριψη βιομηχανικών αποβλήτων και βοθρολυμάτων από τις παρακείμενες βιοτεχνίες αλλά και από το δήμο του Λαγκαδά, σε συνδυασμό με την ανεξέλεγκτη άντληση νερού και χρήση γεωτρήσεων, έδωσαν στη λίμνη τη χαριστική βολή. Masterplans, φορείς διαχείρισης, σχέδια επί σχεδίων και εκατομμύρια ευρώ, για να φθάσουμε στην ιστορική στιγμή της «μουλωχτής» αποξήρανσης της μυγδονικής λίμνης της πλειστοκαίνου εποχής, βάθους 100 μέτρων.

ΓΙ' ΑΥΤΟ ΤΗΝ ΑΓΑΠΩ

 Λαϊκές αφηγήσεις με τελεφερίκ, 

τραμ και καραβάκια

Του ΒΑΣΙΛΗ Σ. ΚΑΡΤΣΙΟΥ

booksonthesites.blogspot.com

Πόσους και πόσους συνειρμούς δεν μας φέρνει η πρόταση του Γιάννη Μπουτάρη για τη μετεγκατάσταση της ΔΕΘ στους Λαχανόκηπους! Ο αρμόδιος υπουργός την έκανε αμέσως αποδεκτή. Γιατί να αρνηθεί άλλωστε; Μήπως υπάρχει περίπτωση να υλοποιηθεί το σχέδιο επί Μανιάτη; Το σήριαλ της μεταφοράς των εγκαταστάσεων της ΔΕΘ είχε ξεκινήσει υπό την έννοια της ενίσχυσης της δυναμικής, που παρουσίαζε η Έκθεση από τη δεκαετία του 1980, ενώ τώρα μάλλον τίθεται υπό το πρίσμα της απελευθέρωσης του «φιλέτου» (νουά, σπάλα κλπ) στο κέντρο της πόλης. Ενδεχομένως να πρόκειται απλώς για ανταλλαγή χρήσης γης και έρθουν οι …λαχανόκηποι στη ΔΕΘ.

Αν ξύσεις την επιδερμίδα ενός Έλληνα, θα βρεις έναν Κινέζο. Αν ξύσεις έναν Κινέζο, θα βρεις δύο Κινέζους. Είναι προφανές, που λέει και ο Χατζηνικολάου, ότι το θέμα είναι και ποσοτικό. Ποιά άλλη πόλη έχει να επιδείξει τόσους «Κινέζους» δια του ξυσίματος; Στον «ποδηλατόδρομο» της Δωδεκανήσου πρέπει να πέσεις με αλεξίπτωτο, μαζί με το ποδήλατο, και δεν υπάρχει τρόπος διαφυγής. Ποιος ιθύνων νους σκέφτηκε στα σοβαρά, ότι σ’ αυτή την πόλη μπορεί να λειτουργήσει δίκτυο ποδηλατόδρομων; Είναι προφανές, που λέμε και ΄μεις, ότι οι «ποδηλατόδρομοι» τύπου Δωδεκανήσου έγιναν εν αναμονή του τραμ, που έχει να περάσει 57 χρόνια. Κρίμα, γιατί προβλέπεται και γραμμή από τα ΚΤΕΛ στο …Επταπύργιο!

Μουτζουρωμένη Θεσσαλονίκη εσύ, συμπρωτεύουσα - γιαλαντζί, πύλη του φραπέ των Βαλκανίων και της Ν.Α. Ευρώπης, ερωτική πόλη της Βαλαωρίτου, διεθνές κέντρο του συνεδριακού τουρισμού με το επώνυμο κουλούρι, μόνη εσύ πόλη με υποθαλάσσια αρτηρία και με σύγχρονη θαλάσσια συγκοινωνία, γι’ αυτό σε αγαπώ, γιατί εμείς γίναμε 60 χρονών και συ φαίνεσαι νέα (αν και πέρασε το 2009), δίνοντας διαχρονικά ίσες – και τις ίδιες – ευκαιρίες επαγγελματικής αποκατάστασης σε όλες τις γενιές.

ΔΕΙΚΤΕΣ ΑΜΝΗΣΙΑΣ ΣΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

100 χρόνια από την έναρξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου

Του ΒΑΣΙΛΗ Σ. ΚΑΡΤΣΙΟΥ

booksonthesites.blogspot.com

Εκατό χρόνια συμπληρώνονται αυτό το μήνα από τη δολοφονία του αρχιδούκα και διαδόχου του θρόνου της Αυστροουγγαρίας Φερδινάνδου και της συζύγου του Σοφίας στο Σεράγεβο, που πυροδότησε την έναρξη του Α΄ παγκοσμίου πολέμου ένα μήνα αργότερα, με την επίθεση κατά της Σερβίας. Η Ελλάδα συμμετέχει στην πανευρωπαϊκή εκστρατεία Europeana 1914-1918, συλλογής και ψηφιοποίησης των τεκμηρίων του Μεγάλου Πολέμου, που στοίχειωσε όλες τις γενιές του πρώτου μισού του 20^ου αιώνα.

Ευελπιστούμε ότι, με την ευκαιρία της διοργάνωσης των Ημερών Συλλογής σε 20 χώρες της Ευρώπης, η Ελλάδα θα συνεισφέρει στη διατήρηση της συλλογικής μνήμης, με τον …οβολόν της στα 60.000 προσωπικά αντικείμενα, στις 600 ώρες φιλμ και στα 400.000 αντικείμενα – τεκμήρια από εθνικές συλλογές.

Απόσπασμα από τα χιλιάδες τεκμήρια, που βρίσκονται στο Διπλωματικό και Ιστορικό Αρχείο του υπουργείου Εξωτερικών, για τις δολοφονίες των εκτοπισθέντων στη Βουλγαρία κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΗ ΑΠΟΣΤΟΛΗ

«Η αφοσίωση του Αμερικανικού Ερυθρού Σταυρού είναι εγκωμιαστική. Το έργο του στην ανατολική Μακεδονία υπήρξε καταπληκτικό και όχι μόνον το ελληνικό έθνος αλλά ολόκληρη η ανθρωπότητα του οφείλει αιώνια ευγνωμοσύνη». Η Διεθνής Ερευνητική Επιτροπή για τις βουλγαρικές θηριωδίες και τις ευρείας κλίμακας εκτοπίσεις στην ανατολική Μακεδονία, από τον Αύγουστο του 1916 έως και τον Οκτώβριο του 1918, επαίνεσε την αποστολή του Αμερικανικού Ερυθρού Σταυρού, για το ανθρωπιστικό έργο του επαναπατρισμού των δεκάδων χιλιάδων Μακεδόνων, που κατάφεραν να επιζήσουν στα βουλγαρικά κάτεργα, μετά τον βίαιο εκτοπισμό τους από τις 21 Ιουνίου του 1917.

Στην αδημοσίευτη στην Ελλάδα Έκθεση του 1919 «Αναφορές των αποστολών του Αμερικανικού Ερυθρού Σταυρού, για τις δραστηριότητές τους στη Μακεδονία, τη Θράκη, τη Βουλγαρία, τα νησιά του Αιγαίου και την Ελλάδα», καταγράφονται λεπτομερώς τα δεινά που προκάλεσε η διετής βουλγαρική κατοχή:

«Ο κόσμος ίσως δεν θα μάθει ποτέ πόσοι ακριβώς άνδρες, γυναίκες και παιδιά έχασαν τη ζωή τους ως συνέπεια των εκτοπίσεων, αλλά είναι βέβαιο ότι πέθαναν δεκάδες χιλιάδες. Αναφορές που έφθασαν στην έδρα του Αμερικανικού Ερυθρού Σταυρού αναφέρουν τους ισχυρισμούς των Βουλγάρων ότι εκτοπίστηκαν λιγότεροι από 60.000 Έλληνες πολίτες, αλλά οι ελληνικές αρχές ανεβάζουν τον αριθμό αυτό σε περισσότερους από 100.000 και η διαφορά χωρίς αμφιβολία αντιστοιχεί στους θανάτους των Ελλήνων από πείνα, την έκθεση σε κινδύνους και γενικότερα στην κακομεταχείριση».

Στην Έκθεση αναφέρεται ότι «η κατάσταση των διασωθέντων Ελλήνων ήταν τόσο άσχημη, που παρά τα όσα θα μπορούσαν να γίνουν γι’ αυτούς, πολλοί πέθαναν πριν φθάσουν στη γενέθλια γη. Εκτός από τη φροντίδα για την εγκατάσταση σταθμών σίτισης και ρουχισμού από τον Αμερικανικό Ερυθρό Σταυρό, ένα από τα πολλά καθήκοντα των Αμερικανών και των Αμερικανίδων ήταν να σκάβουν τάφους για τους Έλληνες, που πέθαναν από πείνα και ασθένειες».

Στους δεκάδες χιλιάδες θανάτους των εκτοπισθέντων πρέπει να προστεθούν και οι 32.000 θάνατοι από πείνα, δολοφονίες και ασθένειες, από το συστηματικό λιμό που οργάνωσε και επέβαλε η βουλγαρική κυβέρνηση στα χωριά και τις πόλεις της ανατολικής Μακεδονίας. Αλλά δεν ήταν μόνον αυτά τα θύματα. «Αν και το έργο του επαναπατρισμού θεωρείται ότι έχει σχεδόν ολοκληρωθεί, οι Έλληνες ισχυρίζονται ότι χιλιάδες από τους ανθρώπους τους βρίσκονται ακόμη στα χέρια των Βουλγάρων. Υποστηρίζουν ότι οι Βούλγαροι έχουν προσθέσει ένα «ωφ» στα ονόματα χιλιάδων παιδιών για να εξαπατήσουν τους Έλληνες ερευνητές και να εμποδίσουν την επιστροφή αυτών των παιδιών στα σπίτια τους. Επίσης, οι Έλληνες ισχυρίζονται ότι από τους 32.000 Έλληνες στρατιώτες που φυλακίστηκαν στη Βουλγαρία, περίπου 20.000 πέθαναν, ενώ ο Βούλγαρος υπουργός πολέμου Λιάπτσεφ προβαίνει στον εκπληκτικό ισχυρισμό ότι μόνον 11.345 Έλληνες υπό τα όπλα απήχθησαν και ότι αυτός ακριβώς ο αριθμός επέστρεψε στη χώρα του».

ΚΑΙ ΤΟ ΒΙΟΛΙ ...ΒΙΟΛΑΚΙ

ΤΟ ΠΛΟΥΣΙΟ ΥΛΙΚΟ ΤΩΝ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΩΝ "ΠΑΡΑΘΥΡΩΝ"

Του ΒΑΣΙΛΗ Σ. ΚΑΡΤΣΙΟΥ

booksonthesites.blogspot.com

Όσο κι αν είναι δύσκολα αφομοιώσιμη, έχει πάψει προ πολλού να μας εκπλήσσει η διαφορετικότητα των φυσικών χαρακτηριστικών των 7 δις ανθρώπων του πλανήτη, γιατί με την εξέλιξη της γενετικής έχουμε κατανοήσει τη δημιουργική «λογιστική» των γονιδίων. Έχουμε αποδεχθεί πλήρως τη γενετική ποικιλομορφία, το γονιδιακό αποτύπωμα, τη μοναδικότητα του δακτυλικού αποτυπώματος και της ίριδας του οφθαλμού. Αυτό που εξακολουθεί να προβληματίζει την επιστήμη είναι ο κατακερματισμός, με τον οποίο ο ανθρώπινος εγκέφαλος αναλύει και ερμηνεύει το φυσικό του περιβάλλον και ο μηχανισμός των νοητικών – διανοητικών διεργασιών του. Σε απλά ελληνικά, τα 7 δις των ανθρώπων ζουν σε 7 δις διαφορετικούς «κόσμους». Κάπως έτσι προέκυψε και η λαϊκή ρήση, «αυτός στην κοσμάρα του».

Δεν γνωρίζουμε αν έχει τύχει ποτέ της μελέτης της εξειδικευμένης ιατρικής, το πλούσιο υλικό των τηλεοπτικών «παραθύρων», σε μία εποχή που έχουν προχωρήσει σημαντικά οι τεχνικές βελτίωσης της μνήμης και εκπαίδευσης του εγκεφάλου.  Ποιες είναι αυτές οι διεργασίες που καθιστούν αδύνατη τη συναντίληψη, ή αν θέλετε το Ζουράρειον «συναμφότερον», και οδηγούν σε ερμηνευτικές διαφοροποιήσεις ανεξαρτήτως φυλής, χρώματος, ιδεολογίας, κόμματος, αλλά και ανεξαρτήτως επιστημονικού κλάδου; Όσοι πέρασαν από συνελεύσεις αμφιθεάτρου ή συνδικαλιστικών παρατάξεων, κεντρικών επιτροπών κομμάτων, ή απλώς επιτροπών στην είσοδο της πολυκατοικίας, ή από συνάξεις στη «μικρή βουλή» της Αριστοτέλους, γνωρίζουν πολύ καλά τι ακριβώς εννοούμε.

Μία πρώτη εκτίμηση είναι ότι οι οπτικοί νευρώνες «βλέπουν», αλλά οι άνθρωποι δεν κοιτάζουν. Αν θεωρήσουμε ότι το 1/3 του εγκεφάλου επικεντρώνεται στην όραση, τότε θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι στους ελληνικούς «διαλόγους», το 1/3 του εγκεφάλου είναι νεκρωμένο λόγω όρασης και το 1/3 λόγω ακοής, (κανένας δεν ακούει το διπλανό του), με αποτέλεσμα το υπόλοιπο της β΄ κατανομής των εγκεφαλικών κυττάρων να επιδίδεται σε μία ιδιωτικής χρήσης ερμηνεία των γεγονότων. Ο λαός το λέει «ο καθένας το βιολί του».

Ό ΓΕΓΟΝΕ, ΠΏΣ ΓΕΓΟΝΕ;

Ή αλλιώς η ταυτότητα "των παιδιών της Αμύνης"

Full edition

Του ΒΑΣΙΛΗ Σ. ΚΑΡΤΣΙΟΥ

booksonthesites.blogspot.com

Ένα από τα βασικά θεωρήματα, που διδάσκονταν οι πάλαι ποτέ γυμνασιόπαιδες της πρακτικής κατεύθυνσης, ήταν ότι οι λανθασμένες υποθέσεις – συνθήκες οδηγούν σε εσφαλμένο αποτέλεσμα ή σε εσφαλμένες αποδείξεις των θεωρημάτων, κάτι το οποίο διερεύνησε επισταμένως και η επιστήμη της πληροφορικής, που δεν είναι δυνατόν να λειτουργήσει – εκτός από συνειδητή random επιλογή - με μη ελεγχόμενες αληθείς ή ψευδείς προτάσεις. Στην ιστοριογραφία αυτό έχει άμεση σχέση με υποκειμενικά ιστορικά θέσφατα, τα οποία δημιούργησαν το Άγιο Δισκοπότηρο της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας – μυθιστοριογραφίας (της Αμύνης το σκουφάκι, έφερε τον Λευτεράκη κλπ.).

Κατά μία απλή διατύπωση, οι εξισώσεις είναι ισότητες που συνδέουν γνωστές παραμέτρους με άγνωστες, και αυτές θα πρέπει να προσδιορίσουμε. Από την εξίσωση της ιστορικής αποτίμησης δεν είναι δυνατόν να λείπουν συντελεστές, όπως είναι τα αδημοσίευτα, αμετάφραστα ή καταχωνιασμένα για δεκαετίες ντοκουμέντα υψηλής διαβάθμισης (απομνημονεύματα πρωθυπουργών, υπομνήματα εκθέσεις και ημερολόγια αρχιστρατήγων εκατομμυρίων στρατιωτών, αναφορές επίσημων διαπραγματευτών στη Συνδιάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων, βιβλία αρχιπρακτόρων της Ιντέλιτζενς Σέρβις, αποδεσμευμένα άκρως άκρως απόρρητα έγγραφα του Φόρεϊν Όφις), επειδή η αποκάλυψη αυτών των στοιχείων θα αλλοίωνε την καθεστηκυία ιστορική αφήγηση.

Η παράθεση αυτών των τεκμηρίων ουδόλως υπάγεται στη λογικής της έριδας ή της «συγκρουόμενης θεώρησης», και θα πρέπει να συμφωνήσουμε, ότι η ιστορία γράφεται με τους όρους της ιστορικής επιστήμης και δεν αποτελεί – για παράδειγμα - την ολοκλήρωση μιας ρεμπετοκατάνυξης (της Αμύνης τα παιδιά, διώξανε το βασιλιά, ώπα!), που στην περίπτωσή μας μιλούσαν γαλλικά και είχαν στήσει τα πυροβόλα στην τότε παραλιακή βασιλέως Γεωργίου, με στόχο τους κοιτώνες του Γ΄ Σώματος Στρατού.

Τον Αύγουστο του 1916, ο συνταγματάρχης Νικόλαος Τρικούπης ήταν επιτελάρχης του 3^ου Σώματος Στρατού στη Θεσσαλονίκη, και μάλιστα αναπλήρωνε στη διοίκηση του Σώματος τον στρατηγό Μοσχόπουλο, ο οποίος από τον Ιούλιο του 1916 βρισκόταν στην Αθήνα, σε αντικατάσταση, με απαίτηση των Αγγλο-Γάλλων, του στρατηγού Βίκτωρα Δούσμανη στη θέση του αρχηγού του Γενικού Επιτελείου. Να, πως περιγράφει ο Τρικούπης το βενιζελικό - Ανταντικό πραξικόπημα στη Θεσσαλονίκη, το επονομαζόμενο «κυβέρνηση εθνικής αμύνης», ή της «αμύνης τα παιδιά», που εν μέσω παγκοσμίου πολέμου έκοψε την Ελλάδα στα δύο.

«Την πρωίαν της 17^ης Αυγούστου, πληροφορούμαι ότι ο Διοικητής της ΧΙ Μοίρας Ορειβατικού Πυροβολικού Αντισυνταγματάρχης Κ. Μαζαράκης εστασίασε κατά του καθεστώτος, μη δυνηθείς όμως να συμπαρασύρη με το μέρος του, εξ όλης της Δυνάμεως της Μοίρας, ει μη μόνον δύο Αξιωματικούς... απευθυνόμενος προς τον Νομάρχην τω είπον: “Ολόκληρος ο στρατός παραμένει πιστός εις το καθήκον του και μόνον η Χωροφυλακή εστασίασεν (η Κρητική)”… Ο Λοχαγός Μαριέ μοί εδήλωσεν, ότι ο Στρατηγός Σαράϊγ δεν δύναται ν’ ανεχθή συμπλοκάς εντός της πόλεως… Τω απήντησα, ότι το στράτευμα, ως γνωρίζει, ευρίσκεται εν αμύνη εντός των Στρατώνων του, και ότι πρώτοι οι ποιήσαντες χρήσιν του πυρός, εναντίον Στρατιωτικού Τμήματος μεταβαίνοντος προς εκτέλεσιν υπηρεσίας, είναι οι στασιασταί και τω προσέθεσα, ότι ευρίσκομαι εν απορία, πώς ο Γάλλος Στρατηγός Σαράϊγ επιτρέπει την δημιουργίαν επαναστατικού Κινήματος εν πόλει μάλιστα εν ή έχει κηρυχθή παρ’ αυτού και λειτουργεί ο Στρατιωτικός Νόμος. Περί την 8.30΄ πρωϊνήν ώραν (18 Αυγούστου) ήρξαντο αφικνούμενα τμήματα Γαλλικού στρατού μετά πυροβόλων τεθωρακισμένων, άτινα ετάχθησαν εις τας παρόδους της παραλιακής Λεωφόρου Βασιλέως Γεωργίου με μέτωπον προς τους κεντρικούς Στρατώνας και τα Γραφεία του Σώματος Στρατού… Ο Γάλλος λοχαγός Ντεκρέ, Σύνδεσμος του Γαλλικού Στρατηγείου, μετά του Στρατηγείου του Γ΄ Σώματος Στρατού, επανέλαβε περίπου όσα και ο λοχαγός Μαριέ, προσθέσας, ότι “εάν δεν αποσυρθώσι τα τμήματα μέχρι της 10^ης π.μ. ώρας, το Γαλλικόν Πυροβολικόν θα βάλη μίαν βολήν άσφαιρον, ήν θα επακολουθήση κανονιοβολισμός εναντίον των Στρατώνων και των Γραφείων του Σώματος Στρατού”». Μία λοιπόν ψευδής συνθήκη, για την ταυτότητα των «παιδιών της Αμύνης», μπορεί να οδηγήσει είτε στο καπηλειό για τα επινίκεια είτε στο μικρασιατικό ολοκαύτωμα.

Θα ζητούσε ποτέ κανείς από τον αείμνηστο Μανόλη Ανδρόνικο να ξαναθάψει τους βασιλικούς τάφους στη Βεργίνα, από τον Δημήτρη Παντερμαλή να επιχωματώσει και πάλι το Δίον και από τον Πέτρο Θέμελη να εξαφανίσει την αρχαία Μεσσήνη, επειδή η αρχαιολογική σκαπάνη οδηγούσε σε επαναδιατύπωση των ιστορικών δεδομένων; Ναι, τα γενόμενα «ουκ απογίγνονται», αλλά η ιστορική έρευνα φροντίζει μη και πάλι γενόμενα έσονται.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΎΒΡΕΩΣ

Του ΒΑΣΙΛΗ Σ. ΚΑΡΤΣΙΟΥ

booksonthesites.blogspot.com

Παρά τον νεοελληνικό εκφυλισμό της, η λέξη ύβρις εξακολουθεί στις μέρες μας να αποδίδεται με την αρχαιοελληνική σημασία της, με τη μόνη διαφορά της απεμπλοκής των θεών από τις καθημερινές ανθρώπινες αλαζονικές και προσβλητικές συμπεριφορές. Κανένας υβριστής δεν αναμένει πια τη Νέμεσι και την τιμωρία του από το θρόνο του Δία, ιδιαιτέρως αν κατάφερε να σκαρφαλώσει τις κορφές του Ολύμπου και να παρατηρήσει ιδίοις όμμασι, ότι καμία θεϊκή πλάτη δεν ακουμπά στο Στεφάνι. Ούτε βεβαίως, υπάρχει ο κίνδυνος επίκλησης του Ορφικού Ύμνου στη Νέμεσι «Έλα ευλογημένη και ιερή Θεά… την αγαθοεργή σου βοήθεια δώσε στην ώρα της ανάγκης, και άφθονη ισχύ στη δύναμη της λογικής, τις σκέψεις τις ασεβείς, τις αλαζονικές και τις χαμερπείς διώξε μακριά».

Για τους κλασσικούς φιλολόγους υβριστής σήμαινε αυτόν που υπερέβαινε τα όρια και τους φραγμούς του ηθικού νόμου. Για μερικούς από τους σύγχρονους ασχολούμενους με τα δημόσια πράγματα, η ύβρις καλύπτει τα κενά στον πολιτικό λόγο και την επιστημονική και λογική τους συγκρότηση. Αυτό είχε αποδοθεί, κατά σειρά, στη δύναμη της δημοσιοποίησης των απόψεών τους μέσω των εντύπων, έπειτα στη σαγήνη του μικροφώνου και της τηλεοπτικής κάμερας, αλλά το φαινόμενο δρα με τον ίδιο ακριβώς τρόπο και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, με τη μισαλλοδοξία και τον ναρκισσισμό της εμφατικής προβολής.

Δεν γνωρίζουμε αν το καθημερινό υβρεολόγιο στον πολιτικό και κομματικό στίβο εμπίπτει – πέρα από τη δαμόκλειο σπάθη του Ραδιοτηλεοπτικού – και στις διατάξεις του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου, γιατί είναι συνήθεις οι διαφορετικές ερμηνείες νομικών και συνταγματολόγων και στην περίπτωσή τους δεν αρκεί ένα «μπιπ» για να λυθεί η διαφορά. Αρκεί να μην θεωρηθεί νομικό προηγούμενο, και εφαρμοστεί επί πάσης βρισιάς, απόφαση γαλλικού δικαστηρίου, σύμφωνα με την οποία «ο όρος φασίστας θα μπορούσε να έχει υβριστική χροιά, αλλά όχι όταν χρησιμοποιείται μεταξύ πολιτικών αντιπάλων, για ένα πολιτικό ζήτημα».

ΤΟ ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟ ΚΑΙ Η ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Του ΒΑΣΙΛΗ Σ. ΚΑΡΤΣΙΟΥ

booksonthesites.blogspot.com

Εκατομμύρια Έλληνες ευελπιστούσαν ότι κατά τη β΄ ανάγνωση του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου στην επιτροπή Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης, θα αναφερόταν ρητά η ποινικοποίηση της άρνησης των γενοκτονιών των Ποντίων, των Ελλήνων της Μικράς Ασίας και των Αρμενίων, ως απόρροια της φράσης του νομοσχεδίου περί «γενοκτονιών αναγνωρισμένων από την Ελληνική Βουλή». 

Βουλευτές που "έλκουν την καταγωγή τους από τη Μικρά Ασία" επισημαίνουν ότι περιέργως δεν παρουσιάστηκε από το υπουργείο Δικαιοσύνης νομοθετική βελτίωση, στην οποία να υπάρχει ρητή μνεία των γενοκτονιών σε βάρος των Ελλήνων. Προσφυγικές οργανώσεις ζητούν, όταν έρθει στην Ολομέλεια της Βουλής το αντιρατσιστικό, να τοποθετηθούν οι βουλευτές ξεκάθαρα.

Για τις διατάξεις του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου έχουν διατυπωθεί διάφορες απόψεις και ενστάσεις από τα πολιτικά κόμματα της μείζονος αντιπολίτευσης αλλά και από κυβερνητικούς βουλευτές. Είχαμε επισημάνει έγκαιρα ότι και η πλέον τεκμηριωμένη και αυταπόδεικτη τέλεση γενοκτονικών κακουργημάτων ακυρώνεται από την έλλειψη πολιτικής βούλησης, καθώς δεν εξηγείται διαφορετικά η παντελής αποσιώπηση της γενοκτονίας του ελληνισμού της ανατολικής Μακεδονίας κατά τη βουλγαρική κατοχή του 1916-1918.  Η μεθοδευμένη και συστηματική προσπάθεια της Βουλγαρίας να αλλάξει τον εθνολογικό χάρτη της ανατολικής Μακεδονίας, παρά τη συντριπτική ήττα της από τον ελληνικό στρατό στον β΄ βαλκανικό πόλεμο το καλοκαίρι του 1913, υπήρξε μία από τις πλέον τεκμηριωμένες γενοκτονίες σε βάρος του ελληνισμού.

Το θέμα τέθηκε στο περιθώριο, ενώ υπήρξε από πολύ νωρίς, σε πραγματικό χρόνο, ένα ικανό διεθνές νομικό και διπλωματικό υπόβαθρο για την αναγνώριση και αυτής της γενοκτονίας, αλλά το θέμα δεν «πέρασε» ποτέ από την ελληνική Βουλή. Οι βουλευτές που έλκουν την καταγωγή τους από τη Μικρά Ασία πράττουν το χρέος τους. Το ερώτημα είναι πότε θα πράξουν το χρέος τους και οι βουλευτές, που έλκουν την καταγωγή τους από τη Μακεδονία.

ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΚΑΙ ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ

Βίοι παράλληλοι 1900-1922

 

Από αριστερά, ο Γιώργης Έξαρχος και ο Πάνος Νοτόπουλος

Όσοι παραβρέθηκαν το βράδυ της 5ης Μαϊου, στο αμφιθέατρο της Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης Σερρών, στην εκδήλωση με θέμα «Η ανατολική Μακεδονία από τον Μακεδονικό Αγώνα έως τη Μικρασιατική Καταστροφή», είχαν την τύχη να παρακολουθήσουν, εκτός από την τριλογία του Σερραίου ιστορικού ερευνητή Βασίλη Σ. Κάρτσιου, και την τέχνη της ...παρουσίασης βιβλίων!

Στην εκδήλωση έγινε από τον συγγραφέα αναφορά προδημοσίευσης στο υπό έκδοση βιβλίο του «Οι αρχιτέκτονες του Μικρασιατικού Ολοκαυτώματος», το οποίο θα κυκλοφορήσει συντόμως, και στο οποίο καταδεικνύεται η άμεση σχέση των εξελίξεων στην ανατολική Μακεδονία με τη μικρασιατική καταστροφή.

  Ο συγγραφέας - ερευνητής Γιώργης Έξαρχος και ο αναπληρωτής καθηγητής του Τ.Ε.Ι. Σερρών Πάνος Νοτόπουλος παρουσίασαν τα βιβλία «Η μάχη της Δοβίστας, ο Μακεδονικός Αγώνας στην Ανατολική Μακεδονία» και «Η γενοκτονία του Ελληνισμού της Ανατολικής Μακεδονίας, κατά τη 2^η βουλγαρική κατοχή (1916-1918)». Προλόγισε ο πρόεδρος της Δ.Κ.Β.Σ. κ. Αθανάσιος Μπασδάνης.

Ο κ. Κάρτσιος υπογράφει βιβλία του μετά το πέρας της εκδήλωσης

 

Ο ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ "ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ"

Του ΒΑΣΙΛΗ Σ. ΚΑΡΤΣΙΟΥ

booksonthesites.blogspot.com

Η αμηχανία των ιστορικών με τη 2^α Μαΐου υπήρξε διαχρονική και αυτό βεβαίως δεν έχει να κάνει ούτε με το θάνατο του Λεονάρντο Ντα Βίντσι, ούτε με την πτώση του Βερολίνου, ούτε με το θάνατο της Πηνελόπης Δέλτα αλλά ούτε και με την αμερικανική επιχείρηση για την εξόντωση του Οσάμα Μπιν Λάντεν.

Στις 2 Μαΐου 1919, ο Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος αποβίβασε στη Σμύρνη μονάδες της Ι Μεραρχίας, η οποία βρισκόταν στην Ελευθερούπολη Καβάλας και ανέμενε τη μεταφορά των ανδρών της στην ανεκδιήγητη εκστρατεία στην Ουκρανία. Επί του πρακτέου, επρόκειτο για τη μεγαλύτερη ανοησία που διέπραξε πολιτικός από την εποχή του πελοποννησιακού πολέμου, όταν ο τυχοδιώκτης Αλκιβιάδης έπεισε τους Αθηναίους να τολμήσουν τη σικελική εκστρατεία και ουσιαστικά να υπογράψουν τη θανατική καταδίκη της κλασσικής αρχαιότητας.

Την προηγουμένη, οι τουρκικές αρχές με την προβοκατόρικη ανοχή των «συμμάχων» Ιταλών, απελευθέρωσαν εκατοντάδες ποινικούς από τις φυλακές, ενώ ο Νουρεντίν πασάς είχε οργανώσει ένοπλα τμήματα αντίστασης. Οι Έλληνες στρατιώτες αντέδρασαν άμεσα και βίαια στους πυροβολισμούς, με αποτέλεσμα εκατοντάδες νεκρούς και τραυματίες πολίτες και εκατοντάδες αιχμαλώτους. Την ίδια ημέρα ο Κεμάλ αναχωρούσε από την Κωνσταντινούπολη προς την Άγκυρα. Από την επομένη οι τουρκικές εφημερίδες ξεσήκωσαν όλη την ανατολή. Σκηνές αλλοφροσύνης και μίσους στην Κωνσταντινούπολη και σ’ όλο το μουσουλμανικό κόσμο. Ο σύγχρονος «Αλκιβιάδης» είχε βάλει την υπογραφή του φαρδιά πλατιά στον αφανισμό του μικρασιατικού ελληνισμού.

Τον Σεπτέμβριο του 1919, η έκθεση της συμμαχικής ανώτατης στρατιωτικής επιτροπής, που συγκροτήθηκε με εντολή των «4» στις Βερσαλλίες, έριξε όλο το βάρος της ευθύνης στην ελληνική πλευρά και η έκθεση, για ευνόητους λόγους, δεν δόθηκε στη δημοσιότητα. Τον ίδιο μήνα ο Βενιζέλος εκλιπαρούσε τον στρατάρχη Χένρι Γουίλσον να πείσει τον Βρετανό πρωθυπουργό Λόυντ Τζώρτζ, να αναλάβει η Βρετανία την αντιμετώπιση των κεμαλικών δυνάμεων, γιατί «και αυτός και η Ελλάδα τελείωσαν».

 

ΜΕΡΕΣ ΑΛΑΜΑΝΑΣ

Του ΒΑΣΙΛΗ Σ. ΚΑΡΤΣΙΟΥ

booksonthesites.blogspot.com

Τώρα που πολιτικοί και οικονομολόγοι ερίζουν εάν υπάρχει ή δεν υπάρχει πρωτογενές πλεόνασμα και εάν είναι βιώσιμο ή όχι το δημόσιο χρέος, καλό θα ήταν να θυμηθούμε το φρικτό θάνατο του Αθανάσιου Διάκου, στις 24 Απριλίου 1821 στη Λαμία, μετά τη μάχη της Αλαμάνας.

Ο Διάκος αρνήθηκε την προσφορά του Ομέρ Βρυώνη να αλλαξοπιστήσει και σύμφωνα με μαρτυρίες αυτοπτών μαρτύρων, πριν υποστεί το παλούκωμα και το κάψιμο, υπέστη φοβερά βασανιστήρια με πυρωμένα καρφιά και καυτό λάδι στο παλιό χάνι, εκεί όπου έχει ανεγερθεί το Λαογραφικό Μουσείο. Ανάμεσα στο πλήθος, που παρακολούθησε προς συμμόρφωση και παραδειγματισμό την οδύνη του εθνομάρτυρα, με άδεια του αιμοσταγούς Χαλήλ Μπέη, ήταν και η δύσμοιρη μάνα του Διάκου.

Οι ζωές των ραγιάδων, πλούσιων και φτωχών, κρέμονταν από μία κλωστή σε όλη τη διάρκεια της οθωμανικής επικυριαρχίας.  Η σερραϊκή χρονογραφία του Παπασυναδινού, την οποία επιμελήθηκε με ευλάβεια ο Σερραίος συγγραφέας Γιώργος Καφταντζής, μας κληροδότησε την αυθεντική εικόνα μίας τυπικής υπόδουλης πολιτείας και τα τραγικά πορτρέτα των Ελλήνων του 17^ου αι. στην πόλη των Σερρών.

«Επαλούκουσαν οι Τούρκοι τον Μανόλη τον Μποσταντζόγλη τον σκευοφύλακα, κατάγναδα εις το σπήτην του εις την Κλοποτίτζα…. Και αυτός τους έβριζεν και σκύλους και άπιστους τους έλεγεν. Και έτζη τον επαλούκωσαν. Και από πάνου από το παλούκι πολλά τους ονειδούσεν και τους έβριζεν και αυτοί μη δυνάμενοι υποφέρουν ταις βρησές, οπού επήγενεν η γλώσσα του σαν το χελιδώνι, εκρέμασάν τον έτζη με το παλούκι».

Τα μαρτύρια του Γένους των Ελλήνων δεν είχαν τελειωμό.

«Έκαψαν οι Τούρκοι τον Πάτρουλα εις το σανηδόφωρον… Και επάτησαν το σπήτην του και πολλά κακά έκαμαν εις αυτόν και εις τα υπάρχοντά του, διότι ήτον υπέρπλουτος… Και τόσον έβαλαν περισσά ξύλα και κληματζήδες και έστεκαν όλοι οι Τούρκοι τρωγήρου, έως ού εκάϊκεν όλος και δεν απόμηνεν ουδέ κόκαλον αυτόν».

 

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΣΤΙΣ ΣΕΡΡΕΣ

Η Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Σερρών και οι εκδόσεις ΕΡΩΔΙΟΣ σας προσκαλούν τη Δευτέρα 5 Μαΐου 2014, στις 20:00΄ στην εκδήλωση:

«Η Ανατολική Μακεδονία 

από τον Μακεδονικό Αγώνα

 έως τη Μικρασιατική Καταστροφή»

με την παρουσίαση των βιβλίων του Βασίλη Σ. Κάρτσιου

α) «Η μάχη της Δοβίστας, ο Μακεδονικός Αγώνας στην Ανατολική Μακεδονία».

β) «Η γενοκτονία του Ελληνισμού της Ανατολικής Μακεδονίας, κατά τη 2^η βουλγαρική κατοχή (1916-1918)»

και αναφορά προδημοσίευσης στο υπό έκδοση βιβλίο του

«Οι αρχιτέκτονες του Μικρασιατικού Ολοκαυτώματος».

Την εκδήλωση θα προλογίσει ο πρόεδρος της Δ.Κ.Β.Σ.

κ. Αθανάσιος Μπασδάνης.

Ομιλητές

1)     Δρ. Γιώργης Έξαρχος, ερευνητής – συγγραφέας.

2)     Δρ. Πάνος Νοτόπουλος, αναπληρωτής καθηγητής Τ.Ε.Ι. Σερρών.

Αμφιθέατρο Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης Σερρών «Γεώργιος Καφταντζής», Νίκου Νικολάου 20, Σέρρες, τηλ. 2321098550

GALAXY SPECTRUM

Του ΒΑΣΙΛΗ Σ. ΚΑΡΤΣΙΟΥ

booksonthesites.blogspot.com

Η πολυδιάσπαση στο χώρο της Αριστεράς, σοσιαλιστικής, μαρξιστικής – λενινιστικής, τροτσκιστικής, σεχταριστικής, λικβινταριστικής, σταλινικής, μαοϊκής, αναθεωρητικής, σοσιαλδημοκρατικής κ.ο.κ εξηγείται εν μέρει από τις πολλαπλές αναγνώσεις της Μαρξιστικής – Λενινιστικής θεώρησης και τις διαφορετικές παραδοχές στο πρόβλημα των καταβολών του σοσιαλιστικού κινήματος στην Ευρώπη. Τη σύγχρονη εκδοχή αυτής της αρχέγονης αντιπαλότητας αποτελούν οι πρόσφατες δηλώσεις του Δημήτρη Κουτσούμπα: «πολιτικός καιροσκόπος και σκυλάκι του καναπέ ο Τσίπρας».

Η αναφορά γίνεται σε μία προσπάθεια κατανόησης της ιδεολογικά δυσδιάκριτης πολυδιάσπασης στο χώρο της συμβατικά λεγόμενης «Δεξιάς», όπου η κλασσικού τύπου διαφοροποίηση Καραμανλικών –  Φιλοβασιλικών, Καραμανλικών - Μητσοτακικών ή Νεοκαραμανλικών – Σαμαρικών, μετεξελίχθηκε σε «Δεξιά» τύπου Σαμαρά, Καρατζαφέρη, Πολύδωρα, Καμμένου, Ψωμιάδη, Νικολόπουλου αλλά και τύπου Μπαλτάκου, Μιχαλολιάκου ή Παππά και Κασιδιάρη.

Μία προσέγγιση με βάση την τρέχουσα επικαιρότητα οδηγεί σε εσφαλμένα συμπεράσματα, όπως άλλωστε έδειξαν τα δεκάδες άρθρα και αναλύσεις από την εποχή της ίδρυσης της  ΔΗΑΝΑ του Στεφανόπουλου, της ΠΟΛΑΝ του σημερινού πρωθυπουργού ή του ΚΕΠ του Αβραμόπουλου αλλά και από τη σχετικά πρόσφατη εποχή της διαγραφής της Ντόρας Μπακογιάννη το 2010. Για την ερμηνεία της πολυδιάσπασης της Δεξιάς, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως κομβικό σημείο η «άλωση» της Ν.Δ. από τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη στις αρχές της δεκαετίας του 1990.

Η ώσμωση της πολυδιάσπασης δεξιά και αριστερά του ορατού φάσματος εξηγείται σε διεθνές επίπεδο από τις δηλώσεις του Σιμόν Πέρες: «Όλες οι χώρες αλλάζουν διότι άλλαξε ο κόσμος. Κανείς δεν έχει επιλογή… Έχουμε παγκόσμια οικονομία χωρίς παγκόσμια κυβέρνηση και εθνικές κυβερνήσεις χωρίς έλεγχο των οικονομιών τους». Η παγκόσμια οικονομία αναζητά την κυβέρνησή της! Οι Έλληνες έχασαν τη λογική τους και την αντίληψη των πραγμάτων και της ιστορίας τους. Πέρα από την ορατή περιοχή των κομμάτων κρύβονται «γκρούπες» σέχτες, διεθνιστές, εθνικιστές, μηδενιστές, δωδεκαθεϊστές, άθεοι, μασόνοι, νεοναζιστές, νέο-ορθόδοξοι, οικουμενιστές, οι συχνότητες των οποίων αποτελούν αντικείμενο της φυσικής του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος.

 

ΜΗΔΕΝ ΑΓΑΝ

Του ΒΑΣΙΛΗ Σ. ΚΑΡΤΣΙΟΥ

booksonthesites.blogspot.com

Η υπερβολή χρησιμοποιείται για να δοθεί έμφαση στο λόγο και να προκληθεί ισχυρή μεν, εσφαλμένη δε εντύπωση, για μία κατάσταση ή ιδιότητα, μεγαλοποιημένη σε τέτοιο βαθμό ώστε να καταστεί εκτός φυσικών και λογικών ορίων και συνεπώς εκτός πραγματικότητας. Για τις παρενέργειες των υπερβολών, η αρχαιοελληνική γραμματεία μας άφησε παρακαταθήκη πλήθος αποφθεγμάτων, αλλά ως νεοέλληνες των εκείνων ρήμασι μη πειθόμενοι, ουδόλως τα εφαρμόζουμε στην πράξη. Ο πατέρας της Ιατρικής Ιπποκράτης το διατύπωσε αναλυτικότερα: «Παν το πολύ, τη φύσει πολέμιον». Εις μάτην όμως και ως ιατρική συμβουλή.

Αν η υπερβολή είναι συνώνυμη με την ακρότητα, την έλλειψη μέτρου, τη διόγκωση, την υπέρβαση ή την ασωτία και την ακολασία, τότε γιατί ο Ουίλλιαμ Μπλέηκ ισχυρίστηκε ότι ο δρόμος της υπερβολής καταλήγει στο παλάτι της σοφίας; Μα γιατί η υπερβολή ήταν αυτή που τον καθιέρωσε ως μεγαλοφυή ποιητή, χαράκτη, ζωγράφο, μυστικιστή και οραματιστή. «Το υψηλό παραμένει κατ’ ανάγκη σκοτεινό για τους αδύναμους ανθρώπους».

Στην τέχνη η υπερβολή δημιουργεί χαρακτήρες, τεχνικές, καινοτομίες και οράματα. Στην πολιτική δημιουργεί μισαλλοδοξία και φανατισμό. Τα κομματικά επιτελεία, κατά το δοκούν, κάνουν την τρίχα τριχιά, τον σπάγκο καραβόσκοινο. Τις έσωθεν «τσαπατσουλιές» τις κρύβουν κάτω από το χαλί, οι δικές τους ιδέες αποτελούν δόγμα, καμία αποκάλυψη δεν μπορεί να διαταράξει τη νιρβάνα και τον ναρκισσισμό τους. Οι απόψεις των άλλων χαρακτηρίζονται παραβατικότητα, καταγγέλλεται ως ανεπίτρεπτη η διαφορετική ιδεολογική και πολιτική προσέγγιση των πραγμάτων και όλα συνθλίβονται στη διεκδίκηση του πολιτικώς ορθού, δηλαδή στη μάχη για την επικράτηση της δικής τους εξουσίας.

Η υπερβολή γεννά υπερβολή, όπως τα θηλαστικά γεννούν θηλαστικά και τα πτηνά, πτηνά. Ο άκρατος δανεισμός έφερε τα ληστρικά μνημόνια και τα τερατώδη ποσοστά ανεργίας, η απληστία οδήγησε στον εξευτελισμό της χώρας και στην απώλεια της εθνικής μας ανεξαρτησίας και το άκρον άωτον της υπερβολής έγινε συνώνυμο της πολιτικής σκηνής.