Του ΒΑΣΙΛΗ Σ. ΚΑΡΤΣΙΟΥ
booksonthesites.blogspot.com
Στις 17 Ιανουαρίου του 1821, στο Αίγιο, ο Παπαφλέσσας φλόμωσε
στα ψέματα τους προκρίτους της Πελοποννήσου και τον Παλαιών Πατρών Γερμανό «ότι
είναι τα πάντα έτοιμα, πλάττων μιλιούνια άπειρα κατατεθειμένα ένεκα τούτου εις
διάφορα Ταμεία, εφόδια πολεμικά και πυροβόλα όργανα αναρίθμητα, δυνάμεις
στρατιωτικώς διωρισμένας από μέρους της Ρωσίας, και άλλα τοιαύτα παίγνια της
φαντασίας…». Ήταν τέτοιος ο εθνικός οίστρος του Γρηγορίου, του Δικαίου, που
ανάγκασε τον Παλαιών Πατρών Γερμανό να του φωνάξει: «είσαι άρπαξ, απατεών και
εξωλέστατος!». Μάλιστα, όπως διηγείται ο Φωτάκος, ο Ανδρέας Ζαϊμης παρατήρησε
ότι «όλα τα παρά του Δικαίου λεχθέντα είναι …σχεδόν μπιρμπάντικα».
Τι να ‘κανε, όμως, ο Παπαφλέσσας, αναρωτήθηκε σε πανηγυρικό
που εκφώνησε στην Ακαδημία Αθηνών, το 1963, ο αείμνηστος Παναγιώτης Κανελλόπουλος
και συνέχισε: «Ήταν αναγκασμένος να λέει ψέματα. Κι από πολλούς έγινε πιστευτός
κ’ επαγίδευσε στο τέλος κ’ εκείνους ακόμα, που, όπως ο Ανδρέας Ζαϊμης και ο
Παλαιών Πατρών Γερμανός, ήξεραν, ότι έλεγε ψέματα. Η καρδιά τους, στο βάθος
ήθελε να παγιδευθεί. Μόνο στον Κολοκοτρώνη που μόλις έλαβε έγγραφη εντολή του
Αλέξανδρου Υψηλάντη, έσπευσε, ως μυημένος Φιλικός, να εγκαταλείψει τη Ζάκυνθο
και να φθάσει στις αρχές του 21, στον αγαπημένο του Μοριά, μόνο σ’ αυτόν δεν
είπε κανένα ψέμα ο Παπαφλέσσας. Έγινε, μάλιστα ο καπετάν Θοδωράκης συνένοχος
του Παπαφλέσσα στα άγια ψέματα». Ο Σπύρος Μελάς έγραψε ότι οι δυό τους
έσπρωχναν το παιχνίδι.
Από τα άγια ψέματα του ξεσηκωμού στα άθλια ψέματα και τις
εθνοκτόνες ιδεοληψίες ενός σαπισμένου πολιτικού συστήματος, που βαράει το
κεφάλι του στον τοίχο και χορεύουν πεντοζάλη οι αγορές. «Είμαστε το τσούρμο μιας
σκούνας που ταξιδεύει ξυλάρμενη, πόσα χρόνια… Ένας κάποτε ανεβαίνει στο κατάρτι
και μας φαίνεται πως φωνάζει για ωραίες ακρογιαλιές… Τότε τον πετάμε στη
θάλασσα θυμωμένοι».
