ΟΙ ΣΥΝΕΧΙΖΟΜΕΝΕΣ "ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ" ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ

 Εάν υπάρχουν Έλληνες πολιτικοί που πιστεύουν ότι οι Σκοπιανοί θα παραιτηθούν από τις αλυτρωτικές βλέψεις τους, τότε κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας.

Του ΒΑΣΙΛΗ Σ. ΚΑΡΤΣΙΟΥ

booksonthesites.blogspot.com

Ο ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΜΗ ΠΑΡΑΛΟΓΟΥ

«Δεν είναι παράλογο να περιέχεται ο όρος «Μακεδονία» σε μία σύνθετη ονομασία είτε με γεωγραφικό είτε με χρονικό προσδιορισμό, έναντι όλων». Αλέξης Τσίπρας, σχετικά με το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων.

(Ειδησεογραφία 20-21 Ιανουαρίου 2018).

Ο ΑΠΟΛΥΤΟΣ ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΣ

«Μα το άκρον άωτον του παραλογισμού ήταν το σύνθημα της “Αυτονομίας της Μακεδονίας”. Χωρίς να υπάρχη το ελάχιστο Εθνικιστικό κίνημα στην Ελληνική Μακεδονία, γιατί από πολύν καιρό η Ελληνική μπουρζουαζία είχε διώξη τους σλαύους πληθυσμούς κι’ είχε κατοικήση με πρόσφυγες Έλληνες την Ελληνική Μακεδονία, το Κομμουνιστικό Κόμμα δημιούργησε μετά ταύτα αυτό το ζήτημα». (Από άρθρο του Γιάννη Κορδάτου στην Revolition Proletarienne, τον Αύγουστο του 1926).

Η υπόθεση αρχίζει και θυμίζει την περίπτωση του Ελευθερίου Βενιζέλου, ο οποίος από το 1912 έως το 1916 αγωνίστηκε με νύχια και με δόντια να δώσει την ανατολική Μακεδονία στη Βουλγαρία, («ίνα διανεμηθεί η υπόλοιπη»), με χαρακτηριστικά παραδείγματα τη σχιζοφρενική θεωρία «περί σπονδυλικής στήλης» της Ελλάδος, και τα υπομνήματα του 1915 προς τον Κωνσταντίνο.

Το 1918, ο Βενιζέλος είχε στείλει εξορία όλους τους πολιτικούς του αντιπάλους και «άνοιξε» τα ελληνικά νησιά ως τόπο εξορίας για εκατοντάδες «βασιλικούς», ενώ ταυτοχρόνως η κρητική χωροφυλακή έπαιζε το ρόλο των πρώτων ταγμάτων ασφαλείας. Εκείνη την περίοδο εμφανίστηκε στην Αθήνα ο Ισπανοεβραίος Αβραάμ Μπεναρόγια, κουβαλώντας μαζί του τη μισή «Φεντερασιόν» της Θεσσαλονίκης, και ίδρυσαν τη ΓΣΕΕ και το Σ.Ε.Κ.Ε., το πρόδρομο κόμμα του Κ.Κ.Ε.

 «Οι εκάστοτε Κομμουνισταί ηγέται εν τούτοις μεταθέτουν κατά δύο έτη προηγουμένως την ίδρυσιν του Κ.Κ.Ε., την τοποθετούν εις τον Νοέμβριον 1918, υποστηρίζοντες, ότι το ιδρυθέν τότε εις τον Πειραιά Σοσιαλιστικόν Εργατικόν Κόμμα Ελλάδος (Σ.Ε.Κ.Ε.) δεν ήτο τίποτε άλλο παρά το Κομμουνιστικόν Κόμμα Ελλάδος.

Ο ισχυρισμός όμως αυτός των κομμουνιστών είναι τελείως αβάσιμος και σκόπιμος. Είναι αβάσιμος, διότι πρώτον το πρόγραμμα και το καταστατικόν του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος Ελλάδος (Σ.Ε.Κ.Ε.) δεν ήσαν κομμουνιστικού περιεχομένου. Δεύτερον διότι το Σοσιαλιστικόν Εργατικόν Κόμμα Ελλάδος (Σ.Ε.Κ.Ε.) ιδρύθη τότε με πρωτοβουλίαν του Ελευθερίου Βενιζέλου δια να εξυπηρετήση ειδικά εθνικά συμφέροντα της χώρας, τα οποία εβάλλοντο υπό των Βουλγάρων σοσιαλιστών». (Αθανασίου Παυλόπουλου, Ιστορία του Κομμουνισμού εν Ελλάδι., Γενικόν Επιτελείον Στρατού, Ιανουάριος 1967, σελ. 4).

Ο Βενιζέλος είχε βάλει το νερό στο αυλάκι. Να τι συνέβη:

«Εξαμελής Επιτροπή της Σοσιαλιστικής Συνδιασκέψεως παρουσιάζεται εις τον κ. Βενιζέλον. Η συνάντησις γίνεται τη παρουσία του κ. Αργυροπούλου. Ο κ. Βενιζέλος δείκνυται λίαν φιλόφρων προς τους σοσιαλιστάς. Η συζήτησις διεξάγεται πέριξ του ζητήματος της ενδεχομένης υπογραφής της ειρήνης παρά των σοσιαλιστών και της ανάγκης υπάρξεως Ελληνικής σοσιαλιστικής αντιπροσωπείας ικανής να διαχειρισθή τα «Ελληνικά» προβλήματα προς αντίταξιν της βουλγαρικής. Η επιτροπή ζητεί 1^ον) την άδειαν δια τα δύο συνέδρια 2^ον) δύο μήνας ελευθέρας δράσεως δια την επιτυχίαν των συνεδρίων καταργουμένου του στρατιωτικού νόμου και 3^ον) παύσιν κάθε αναμίξεως παρασκηνιακής των Υπουργείων εις τα εσωτερικά των εργατικών σωματείων. Τα συνέδρια μόνα αρμόδια, θα ησχολούντο με το υπό συζήτησιν ζήτημα και θα ήσαν ελεύθερα να αποφασίσουν. Ο κ. Βενιζέλος δέχεται τους δύο όρους και υπόσχεται όπως δώση οδηγίας δια την χαλάρωσιν του στρατιωτικού νόμου τον οποίον δεν δύναται να καταργήση. Όσον αφορά την διάθεσιν της αναμίξεως των Υπουργείων δια των εμπίστων οργάνων του ο κ. Βενιζέλος προσεποιείτο τον εκπληττόμενον διαμαρτυρόμενος δε ισχυρίζετο ότι δεν συμβαίνει το τοιούτον ως μη υπάρχοντος δήθεν ουδενός εμπίστου της Κυβερνήσεως εις τα εργατικά σωματεία… Ευθύς μετά τας αναγγελίας της προσκλήσεως των δύο συνεδρίων, το εργατικόν κίνημα λαμβάνει μίαν νέαν εμφάνισιν. Από υπόθεσις ολίγων διανοουμένων ιδεολόγων γίνεται υπόθεσις σχεδόν πανελληνίου συζητήσεως. Από υπόθεσις στενώς συντεχνιακή μεταβάλλεται εις υπόθεσιν μεγάλης κονωνικής σημασίας. Ο τύπος ασχολείται με την συντελουμένην ζύμωσιν κα προσδίδει έτι μεγαλυτέραν σπουδαιότητα εις τα Συνέδρια. Γίνεται πλέον μεγάλος λόγος περί της σπουδαιότητος της εργατικής τάξεως ως νέας κοινωνικής και πολιτικής δυνάμεως της χώρας. Μέσα εις όλα σχεδόν τα εργατικά σωματεία μία εξαιρετική ζύμωσις αναπτύσσεται».

(ΑΒΡΑΑΜ ΜΠΕΝΑΡΟΓΙΑΣ, Η ΠΡΩΤΗ ΣΤΑΔΙΟΔΡΟΜΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟΥ, α΄ έκδοση «Ολκός», 1975, β΄ έκδοση «Κομμούνα» 1986).

Από τον Σεπτέμβριο του 1920, στο 2^ο συνέδριο της ΓΣΕΕ, οι αντιπρόσωποι είχαν ταχθεί υπέρ της πάλης των τάξεων και της οργανικής σύνδεσης με το Σ.Ε.Κ.Ε., το οποίο αποφάσισε την οργανική προσχώρηση στην Κομιντέρν και την προσθήκη του (κ) στο τέλος της ονομασίας του. «Σ.Ε.Κ.Ε. το κομμουνιστικό», με ιδρυτές τον Βενιζέλο και τον Μπεναρόγια!

Οι Βούλγαροι κομμουνιστές, που έκαναν κουμάντο στη Βαλκανική Κομμουνιστική Ομοσπονδία, συμμάχησαν με τους σλαβομακεδόνες αυτονομιστές και ανάγκασαν πολύ σύντομα την τότε ηγεσία του ΚΚΕ να υιοθετήσει το σύνθημα της αυτόνομης Μακεδονίας και Θράκης.

Είναι χαρακτηριστικά αυτά που έγραψε ο Γιάννης Κορδάτος σε άρθρο του στη Revolition Proletarienne το 1926, το οποίο αναδημοσιεύτηκε στον «Ριζοσπάστη», 25 Φεβρουαρίου του 1927, για να αποδείξει η τότε ηγεσία του Κ.Κ.Ε ότι ο Κορδάτος ήταν αντεπαναστάτης.

Η δημοσιοποίηση των απόψεων του Κορδάτου ξεκίνησε με μία επιστολή της Κεντρικής Επιτροπής της Ομοσπονδίας Κομμουνιστικών Νεολαιών Ελλάδος προς την Κεντρική Επιτροπή του Κ.Κ.Ε. στην οποία αναφέρονταν τα εξής: «Σας στέλνουμε την Revolition Proletarienne (Προλεταριακή Επανάσταση) του Αυγούστου 1926, όργανο αντεπαναστατικό του γνωστού ρεφορμιστή διαγεγραμμένου από το Γαλλικό κόμμα και τη Διεθνή Σουβαρίν, στην οποία υπάρχει άρθρο του Κορδάτου με το ψευδώνυμο Αλκιδάμας. Έχουμε επιστολή απ’ το Παρίσι απ’ την οποία αποδείχνεται, ότι ο ΚΟΡΔΑΤΟΣ έστειλε στο Σουβαρίν και Μενάτ τα βιβλία του (Πολιτική Ιστορία) και το δημοσιευμένο άρθρο. Η σύνδεση έγινε μέσω ενός συμπαθούντος στο Σουβαρίν Έλληνα του Παρισιού ΚΩΝΣΤΑΝΤΗ (ΚΑΡΛΙΑΚΑ). Νομίζουμε, ότι επιβάλλεται η άμεση δημοσίευση αυτού του αντεπαναστατικού άρθρου, δημοσίευση που θα χύση άπλετο φως στις απόψεις του ΚΟΡΔΑΤΟΥ, προ παντός σήμερα που ο ΠΟΥΛΙΟΠΟΥΛΟΣ γίνεται θερμός οπαδός του. Υ.Σ.: Κατέχουμε όλα τα απαιτούμενα στοιχεία για ν’ αποδείξουμε πλήρως, ότι κάτω απ’ το ψευδώνυμο του Αλκιδάμα κρύβεται ο ΚΟΡΔΑΤΟΣ».

Στο άρθρο, μεταξύ πολλών άλλων, αναφέρονταν και τα εξής:

«Η Διεθνής εξάσκησε την επιρροήν της και πίεσε στο έκτακτο συνέδριο του Κόμματος του Νοέμβρη 1924 ν’ αντικαταστήση την Κεντρικήν Κορδάτου με την Κεντρικήν Πουλιόπουλου. Από τότε το παν κατέρρευσε σε συντρίμμια. Οι νέοι αρχηγοί πιπιλίζοντες την καραμέλλα της μπολσεβικοποίησης ρίχτηκαν σε τρελλές επιχειρήσεις. Αντί να ενισχύσουν ολοένα περισσότερο την επιρροή του Κόμματος πάνω στην εργατική τάξη, κατέστησαν απεναντίας το κόμμα αντιπαθητικό στην εργατική μάζα. Με τα εξτρεμιστικά τους συνθήματα δώσανε στο κράτος προσχήματα για μερικές διώξεις.

Μα το άκρον άωτον του παραλογισμού ήταν το σύνθημα της «Αυτονομίας της Μακεδονίας». Χωρίς να υπάρχη το ελάχιστο Εθνικιστικό κίνημα στην Ελληνική Μακεδονία, γιατί από πολύν καιρό η Ελληνική μπουρζουαζία είχε διώξη τους σλαύους πληθυσμούς κι’ είχε κατοικήση με πρόσφυγες Έλληνες την Ελληνική Μακεδονία, το Κομμουνιστικό Κόμμα δημιούργησε μετά ταύτα αυτό το ζήτημα.

Η πολιτική αυτή έδωσε στο Κόμμα το τελειωτικό χτύπημα. Διαλύθηκε. Και διαλύθηκε όχι μόνο γιατί νικήθηκε απ’ το Κράτος, μα γιατί αποδοκιμάστηκε από τους εργάτες, γιατί ο κομμουνισμός στην Ελλάδα παρουσιάστηκε σαν σύμμαχος του βουλγάρικου σωβινισμού…

Για ένα αμερόληπτο κριτή, η πολιτική του Κομμουνιστικού Κόμματος στο εθνικό ζήτημα, ήταν αδέξια, παιδαριώδικη, αντικομμουνιστική. Παρασύρθηκε σε συμμαχία με τους Βουλγάρους υπερεθνικιστές, (τους κομιτατζήδες), ενώ ξέχασε να μιλήση ποτέ για τα Δωδεκάνησα που ανήκουν στην Ιταλία, αν και το 90% του πληθυσμού τους είναι Έλληνες, και για την Κύπρο που ανήκει στην Αγγλία, αν και ο πληθυσμός της είναι κατά 85% Ελληνικός.

Δυστυχώς η Διεθνής άφησε τη Βαλκανική Ομοσπονδία να παρασύρη τα κομμουνιστικά κόμματα των Βαλκανίων σε τυχοδιωκτισμούς και στην οριστική τους διάλυση. Στη Βουλγαρία και τη Σερβία είναι λυσσασμένοι ενάντια στον Κολάρωφ και τον Δημητρώφ, τους κυριώτερους υπεύθυνους».

ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ

Στο δια ταύτα τώρα. Στις 21 Ιανουαρίου 2018 συνήλθε στη Θεσσαλονίκη η Εκκλησία του Δήμου, μία λαϊκή Συνέλευση 500.000 Ελλήνων πολιτών και απαίτησε από την πολιτεία να μην παραχωρήσει τον όρο «Μακεδονία» ή παράγωγά του για την ονομασία των Σκοπίων. Δημοσιεύουμε το Ψήφισμα που εκδόθηκε, με την επισήμανση ότι όποια κυβέρνηση θελήσει να «επιλύσει» το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων θα πρέπει να έχει νωπή και καθαρή λαϊκή εντολή. Διαφορετικά θα έχει επιτελέσει ένα τεραστίων διαστάσεων συνταγματικό πραξικόπημα κατά της Ιστορίας και της εθνικής κυριαρχίας αυτής της χώρας.

 «Σήμερα, την 21η Ιανουαρίου 2018, ο Ελληνικός Λαός, ο κατά το Σύνταγμα κυρίαρχος του κράτους και εντολέας της Βουλής και της Κυβέρνησης, συνελθών σε μεγαλειώδη Λαϊκή Συνέλευση στην πρωτεύουσα της Μακεδονίας, Θεσσαλονίκη, για να αποφασίσει για τη θέση τού έθνους επάνω στο θέμα της εκχώρησης του ονόματος Μακεδονία στη γείτονα χώρα που θέλει να το υφαρπάσει καταπατώντας κάθε ιστορική και λογική τεκμηρίωση της πατρότητας τού μεγάλου αυτού ονόματος του,

ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΚΑΙ ΕΝΤΕΛΛΛΕΤΑΙ

προς την, κατά το Σύνταγμα, εντολοδόχο του Βουλή και Κυβέρνηση της Χώρας, να αποκλείσει κάθε ενδεχόμενο αποδοχής της χρήσης τού, από αρχαιοτάτων χρόνων, Ελληνικού ονόματος «Μακεδονία» και των παραγώγων του, που είναι ταυτόσημο με το όνομα «Ελλάς».

Το όνομα αυτό, που είναι η ταυτότητα του έθνους, αποτελεί ταυτόχρονα την ιερά κιβωτό και φορέα των ενδοξότερων σελίδων στην παγκόσμια ιστορία. Η σημερινή, εδώ, Λαϊκή Συνέλευση, δηλώνει αποφασισμένη, να το υπερασπισθεί μέχρις εσχάτων, κατά τον Ελληνικό τρόπο, με τον οποίο η Ελλάδα γράφει πάντοτε την ιστορία της.

Η μη συμμόρφωση των εντολοδόχων τού Λαού στην εντολή αυτή του Λαού, θα αποτελέσει κατάφωρη παραβίαση και αντιστροφή των ρόλων εντολέα και εντολοδόχου που ορίζει τη Δημοκρατία.

Ο Λαός δεν θα μείνει απαθής θεατής. Είναι αποφασισμένος να επιβάλλει την απόφαση του και την ομαλή λειτουργία της Δημοκρατίας που, με το Σύνταγμα, ορίζει ρητά και ξεκάθαρα, ποιος είναι εντολέας και ποιος εντολοδόχος.

Το ψήφισμα, εγκρίθηκε και ψηφίστηκε ομοφώνως από την Ανοικτή Λαϊκή Συνέλευση που έλαβε χώρα στη Θεσσαλονίκη, την 21η Ιανουαρίου 2018.

Για το «Συλλαλητήριο για τη Μακεδονία 21 Ιανουαρίου 2018»

Βλέπε: Συλλαλητήριο για τη Μακεδονία: Το ψήφισμα -«Η λαϊκή συνέλευση αποφασίζει και εντέλλεται...» | iefimerida.gr