«Και το γνωρίζουμε καλύτερα από κάθε άλλον, αφού
είμαστε και οι ίδιοι Μακεδόνες».
"Μακεδονικό": Ο επιθανάτιος ρόγχος ενός υποταγμένου πολιτικού συστήματος.
Του ΒΑΣΙΛΗ Σ. ΚΑΡΤΣΙΟΥ
booksonthesites.blogspot.com
Προφητικοί και ακριβοδίκαιοι υπήρξαμε με την ομότιτλη
ανάρτηση του Αυγούστου του 2016, την οποία σας συνιστούμε να τη διαβάσετε:
Η πρόσφατη κινητικότητα …δηλώσεων και προθέσεων για το
θέμα των Σκοπίων απέδειξε, για μία ακόμη φορά, ότι το πολιτικό μας σύστημα
βρίσκεται σε προγραμματισμένη τρικυμία στο κρανίο. Ή όπως θα έλεγαν στις
διάφορες περιώνυμες εξέδρες βορρά και νότου, με τα μυαλά κολλημένα όχι στα
κάγκελα άλλα στο γρασίδι. Οι μάσκες έπεσαν εδώ και πολλά χρόνια, αλλά τώρα όλοι
οι φορείς της τραπεζιτικής πολιτικής ή αυτοδιοικητικής αριστεροδεξιάς συμπλέουν
στην εκδοχή της «σύνθετης» ονομασίας, που θα περιέχει βεβαίως τον όρο
«Μακεδονία», ανεξαρτήτως αν τολμούν να το διατυπώσουν σαφώς ή όχι, ή αν έχουν
ξεπεράσει στη δοκό και την Κομανέτσι.
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Ταυτοχρόνως, έχουν επιδοθεί
σε μία προβοκατόρικη εκστρατεία για να εμφανίσουν ως «φανατικούς» και γραφικούς
όλους εκείνους που αντιδρούν στη χρήση του ονόματος της Μακεδονίας από την
Ντίσνευλαντ των Βαλκανίων. Έτσι λοιπόν, εκπρόσωποι των «ανοικτών κοινωνιών», των «ανοικτών
πόλεων», και των ξεχειλωμένων εθνικών συνειδήσεων, ερμηνεύουν κατά το
δοκούν το ζήτημα, που θα το είχαμε – δήθεν - ξεχάσει εδώ και 20 χρόνια, και καταριούνται
την ώρα και τη στιγμή που δεν χαρίσαμε το όνομα στους Σκοπιανούς από το 1992! Και
σαν να μην έφθανε ούτε αυτό, κάποιος Ζόραν Ζάεφ μας επιτρέπει τη συνιδιοκτησία
του Στρατηλάτη! Ευχαριστούμε, ρε μεγάλε, για τη μεγαλοθυμία σου.
Ας δούμε μερικές από τις επισημάνσεις που κάναμε στην
ανάρτηση του 2016:
«Από
ελληνικής πλευράς είναι προκλητικά εμφανής η ανυπαρξία μίας ενιαίας εθνικής
πολιτικής, από την εποχή του εμπάργκο και έπειτα, και κάποιοι παθαίνουν υστερία
“τοις αλλοεθνών ρήμασι πειθόμενοι”,
στην προοπτική μίας σκληρής γραμμής, απέναντι στα σκοπιανά ιδεολογήματα. Πρόκειται
για το ενσωματωμένο “γραικυλιστάν”,
που από τη δεκαετία του 1920 βυσσοδομεί σε κάθε τι ελληνικό στην “πέριξ Παγγαίου ήπειρο”. Και δεν
γίνεται να μην θυμηθούμε τη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών, στις 13 Απριλίου
1992 στο προεδρικό μέγαρο υπό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, ούτε την ανακοίνωση
από τον τότε γενικό γραμματέα της Προεδρίας της Δημοκρατίας Πέτρο Μολυβιάτη: “Σχετικά με το θέμα των Σκοπίων, η πολιτική
ηγεσία της χώρας (Μητσοτάκης, Παπανδρέου, Παπαρήγα και Δαμανάκη), με εξαίρεση
το ΚΚΕ, συμφώνησε ότι η Ελλάδα θα αναγνωρίσει ανεξάρτητο κράτος των Σκοπίων
μόνον αν τηρηθούν και οι τρεις όροι που έθεσε η ΕΟΚ, στις 16 Δεκεμβρίου 1991,
με την αυτονόητη διευκρίνιση ότι στο όνομα του κράτους αυτού δεν θα υπάρχει η λέξη
“Μακεδονία”.
Αν και τα
πρακτικά της σύσκεψης δεν δόθηκαν στη δημοσιότητα και ο καθένας δημοσιεύει ό,τι
θέλει, η δήλωση Μολυβιάτη ήταν καθαρή και ξάστερη. Οι παλινωδίες ξεκίνησαν από
τον τότε πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, ο οποίος «έφαγε» με συνοπτικές
διαδικασίες τον υπουργό Εξωτερικών Αντώνη Σαμαρά και ανέλαβε ο ίδιος και το
υπουργείο Εξωτερικών. Έκτοτε η πολιτική μας ηγεσία έγραψε στα παλιά της τα
παπούτσια τα ογκώδη συλλαλητήρια των απανταχού της γης Ελλήνων, υπάκουσε στις
προσταγές της κυβέρνησης Τζώρτζ Μπους του πρεσβύτερου, και βολοδέρνει μεταξύ
διπλών ονομασιών και “γεωγραφικών προσδιορισμών”, ενώ έχουμε φθάσει στο σημείο
υπουργοί της κυβέρνησης να ονομάζουν τα Σκόπια “Μακεδονία”. Μία ιδιορρυθμία της
εξ Αμερικής ορμώμενης καπιταλιστικής (τραπεζιτικής) αριστεράς, που έχει αποδοθεί
σε ιδεολογικό επίπεδο “στην προβληματική
σχέση της εγχώριας μαρξιστικής (ή και τροτσκιστικής) σκέψης με την έννοια της
ελληνικής εθνικής ταυτότητας”».
Συνεπώς, σύμφωνα με την αχαλίνωτη νεοταξική εγχώρια
νομενκλατούρα, οι τότε πολιτικοί αρχηγοί υπήρξαν «φανατικοί»! ενώ τα σημερινά
πολιτικά τους απολειφάδια – που αν δεν ήταν εκείνοι δεν θα τα ήξερε ούτε ο
θυρωρός της πολυκατοικίας τους – έχουν αυτοδιοριστεί ταγοί της παραχώρησης του
ονόματος της Μακεδονίας. Πρόταση: Αν θέλουν να παραχωρήσουν ένα όνομα, ας
δώσουν το δικό τους. Για παράδειγμα, ΝΕΑ ΣΥΡΙΖΑΝΕΛΙΑΔΑ, ΝΕΑ ΝΕΟΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΔΑ,
ΝΕΑ ΠΟΤΑΜΙΑΔΑ κ.ο.κ.
Επί του πρακτέου, συμβαίνουν ή πιθανόν να συμβούν τα
εξής: Έχουμε μία κυβέρνηση η οποία εμφανίζει μία πρεμούρα να λύσει και το θέμα
της ονομασίας των Σκοπίων, αλλά θεωρεί ότι τα «βαφτίσια» έγιναν πριν 25 χρόνια
και ότι τώρα προσπαθούμε να τους δώσουμε κάποιο προσδιοριστικό όρο, κάτι σαν «πατρώνυμο»,
σαν τόπο καταγωγής. Εάν διαβάσετε την ανάρτηση του 2016 θα διαπιστώσετε ότι
αυτό είναι εν μέρει σωστό. Ο πατέρας Μπους μας έκανε την ζημιά και την
ολοκλήρωσε ο Μπους ο νεώτερος, στις 4 Νοεμβρίου 2004, με την αναγνώριση των
Σκοπίων από τις Η.Π.Α. ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας».
Αλλά, όμως, δύο είναι τα τρωτά σημεία αυτής της
κυβέρνησης: 1) Θεωρεί χαμένη την υπόθεση του επιθετικού προσδιορισμού, ότι
δηλαδή αναγκαστικά θα πρέπει στη σύνθετη ονομασία να εμπεριέχεται και ο όρος
«Μακεδονία». Υπενθυμίζουμε ότι δεν υπάρχουν χαμένες υποθέσεις, αλλά μόνον παρατημένες
ή ξεπουλημένες. 2) Δεν βλέπουμε καμία συνάφεια στις δηλώσεις, στις προθέσεις,
με τις ενέργειές της. Αν αντιμετωπίσει την επίλυση του ζητήματος της ονομασίας
των Σκοπίων, με τον ίδιο τρόπο που έσκισε τα μνημόνια, έδιωξε τους τροϊκανούς,
κατήργησε τον ΕΝΦΙΑ, επανέφερε μισθούς και συντάξεις στα πρότερα επίπεδα, εφάρμοσε
το ΟΧΙ του δημοψηφίσματος, έλυσε το ζήτημα του χρέους, του κατοχικού δανείου,
διαφύλαξε τα «ασημικά» κλπ., τότε προβλέπεται ισχυρό χαμηλό βαρομετρικό στη
χώρα.
Όμως, σε επίπεδο θεσμών το πρόβλημα είναι άλλο.
Ευχόμαστε να μην ακολουθήσει αυτή η κυβέρνηση το παράδειγμα του ΓΑΠ του 2010, ο
οποίος αντί να παραιτηθεί και να προκηρύξει εκλογές μας έσπρωξε στο βόρβορο της
σύμβασης δανειακής διευκόλυνσης και των μνημονίων, χωρίς να ρωτήσει κανένα,
έχοντας εκείνη την περίοδο εκλογικό ποσοστό κάτω από 20%. Υπενθυμίζουμε ότι σε
ενάμισι χρόνο το ποσοστό του ΠΑΣΟΚ έπεσε από το 44% των εκλογών του 2009, στο
4%! Φανταστείτε, λοιπόν, να «επιλύσουν» οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ το θέμα της ονομασίας, μετά
να προκηρύξουν εκλογές και να πάρουν και οι δύο μαζί 15%, με 45% αποχή! Θα έχει
ξεπουλήσει οριστικά το όνομα της ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ μία θλιβερή μειοψηφία!
Τι πρέπει να γίνει; ΕΚΛΟΓΕΣ με σαφείς διατυπωμένες
θέσεις για το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων. Ούτως ή άλλως, άλλο θέμα δεν υπάρχει
για προεκλογική εκστρατεία. Η χώρα είναι σε αυτόματο πιλότο, οι δανειστές θα
ελέγχουν τα πάντα για τα επόμενα δεκάδες χρόνια. Η Ελλάδα θα βιώνει μία
κατάσταση, όπως εκείνη μετά τον Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο του 1898 με τα έσοδα
των κρατικών μονοπωλίων, και αφήστε τον Τσακαλώτο να μιλά στη βουλή για ...φυματικές
σαρανταποδαρούσες με μηνίσκο και να γράφει άρθρα στους FT περί «τραπεζικής ένωσης» και δημοσιονομικής
ενοποίησης στην Ε.Ε. (Διαβάστε το άρθρο
του και θα καταλάβετε γιατί κάνουμε λόγο περί «τροτσκιστικής - τραπεζιτικής – αριστεροδεξιάς»).
ΤΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΤΕΚΜΗΡΙΑ
Μέσα σ’ αυτή την κυβερνητική πρεμούρα για την επίλυση του Σκοπιανού, ο
συγγραφέας – ιστορικός και συνάμα διδάκτωρ της Οικονομικής Επιστήμης Γεώργιος
Έξαρχος μας υπενθύμισε ένα άρθρο του με τίτλο «Μακεδονικές λέξεις» - Σκοπιανές …ονειρώξεις – από το οποίο παραθέτουμε
ένα τμήμα με υπότιτλο «Ολίγα από Στέφανο
Βυζάντιο και Ησύχιο»:
«Δεν
θα επικαλεστώ αρχαίες πηγές για το τι λένε ή τι γράφουν για την Μακεδονία και
τους Μακεδόνες, γιατί νομίζω πως τις γνωρίζουν στην πλειονότητά τους οι ειδικοί
επιστήμονες –και οι πολιτικοί– των χωρών της Βαλκανικής, και σίγουρα και οι
ιστορικοί και πολιτικοί των αναπτυγμένων δυτικού τύπου δημοκρατιών. Θα αρκεστώ
σε δύο πηγές της λεγόμενης «βυζαντινής
περιόδου», που νομίζω ότι η κατάθεσή τους εδώ θα προκαλέσει ερωτήματα, στα
οποία οφείλουν να απαντήσουν δημόσια όσοι διπλωμάτες σε Αθήνα και Σκόπια
(πιθανώς και σε Ο.Η.Ε.) και αλλού ασχολούνται με την επίλυση του «μακεδονικού
προβλήματος».
(1) Ο Στέφανος Βυζάντιος (6ος
μ.Χ. αι.) στο έργο του «Εκ των Εθνικών Στεφάνου κατ’ Επιτομήν», εκδ. Ares Publishers, Inc. Chicago, Illinois MCMXCII [επανέκδοση εκείνης του Berlin
1849], γράφει (σ. 427-428):
«Μ α κ ε δ ο ν ί α η χώρα,
από Μακεδόνος του Διός και Θυίας της Δευκαλίωνος, [ώς φησιν Ησίοδος ο ποιητής]
η δ’ υποκυσαμένη Διΐ γείνατο
τερπικεραύνω
υίε δύω, Μαγνητα Μακηδόνα θ’
ιππιοχαρμην,
οι περί Πιερίην και Όλυμπον δσώματ’
έναιον.
Άλλοι δ’ από Μακεδόνος του Αιόλου, ως Ελλάνικος ιερειών πρώτη των
εν Άργει “και Μακεδόνος [του] Αιόλου ούτω νυν Μακεδόνες καλούνται, μόνοι μετά
Μυσών τότε οικούντες”. Λέγεται δε και Μακεδονίας μοίρα Μ α κ ε τ ί α, ως
Μαρσύας εν πρώτω Μακεδονικών “και την Ορεστείαν δε Μακετίαν λέγουσιν από του
Μακεδόνος”. Αλλά και την όλην Μακεδονίαν Μακετίαν οίδεν ονομαζομένην Κλείδημος
εν πρώτοις Ατθίθος “και εξωκίσθησαν υπέρ των Αιγιαλόν άνω της καλουμένης
Μακετίας”. Το εθνικόν Μακεδών ομοφώνως τω κτιστή, κοινόν τω γένει, και
Μακεδονίς θηλυκώς, και Μακεδών αντί του Μακεδονικός. Λέγεται και Μακεδόνιος και
Μακεδονική η χώρα. Λέγεται και Μακέτης αρσενικώς και Μακέτις γυνή και Μάκεσσα
επιθετικώς, ως Ηρακλείδης, και Μάκεττα διά δύο ττ και δι’ ενός τ».
Υπάρχει κάποιος στη γειτονική χώρα που να πιστεύει ή που να θεωρεί
πως τούτη η Μακεδονία του Ησίοδου (κατά τον Στέφανο Βυζάντιο) έχει κάποια σχέση
με την «ομώνυμη» (!;) κατ’ αυτούς χώρα τους;
(2) Ο Ησύχιος ο Αλεξανδρεύς
(5ος μ.Χ. αι.) στο έργο του «Λεξικόν» (Hesychii Alexandrini, Lexicon, ed. Altera, Jenae 1867), γράφει (σ. 1686-1687) 131 λέξεις καθαρά μακεδονικές και
τις οποίες μιλούσαν μέχρι και στα χρόνια του οι Μακεδόνες.
«ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ:
άβαγνα, άβαρκνα, αβαρύ, άβεις,
αβλόη, αβρούτες, άγημα (άβηνα), αγκαλίς, αδαλός, άδδαι, αδή, αδραιά, αδίσκον,
Αδωναίος, Αέροπες, ακόντιον, άζοξ, ακρέα, ακρουνοί, άλιζα, αλίη, αμαλή,
ανθεμουσία, άξος, αορτή, άππας, αραντίσιν, αργυράσπιδες, αργίπους, Άρωτος,
αρκόν, Αρόπανοι, αρφύς, άσπιλος, βαβρήν,
βαδελεγεί, βαθάλη, βατάρα (βαθάρα), βαύβηκες, βέβροξ, βηματίζειν, Βίκας,
βίρροξ, βομβυλίδας, βρενδίεται, γαβαλάν,
γάρκαν, γητικά, γόδα, γοτάν, γυαλάς, γώπας, δαίτας, δαλάγχαν, δανών, Δάρρων, Δάτος αγαθών, δάρυλλος, δρήγες,
δύστρος, δώραξ, εκκαλάξαι, Εορτός, επιδειπνίς,
ερινάδες, ερκίται, εσκόροδοι, Ζειρήν,
ζέρεθρα, Ημαθία, Θαύμος ή Θαύλος (cf. Θηρίταρ), θουρίδες, ιζέλα,
ίλαξ, ινδέα, ισθλή, κάγχαρμον,
καλαρρυγαί, κάλιθος, κάμαστις, κάναδοι, κάραβος, κάραξι, κάρπεα, καρπυραί,
καρυστείναι, κεβλή, κεμπός, κίκερροι, κληδόν, κολοβάφινα, κομμάραι, Κόραννος,
κυνίας, κυνούπες, κύρνοι, κώρυκος, λαδαρόν,
λακεδάμα, Λείβηθρον, λετμός, λικμάζειν, ματτύης,
μεσσόψηρον, μύκηρος, νικατήρες, ξανδικά, οπλαί, παραός, Πελλαίον,
πελλήν, περίτια, πέχαρι, πίγγαν, Πιερίδες, Πίπλειαι, πυλαυρός, πυλλεί, ράματα, ράπα, ρουβοτός, ρούτο, σάρισα, σαυάδαι, σκοίδος, σμώγη, ταγόναγα, υφαύαι.
Δεν
θα δώσουμε εδώ τα ερμηνεύματα αυτών των λέξεων αλλά διευκρινίζουμε ότι
περισσότερες από 80 περιέχονται στην –μέχρι και σήμερα ομιλούμενη– αρμάνικη
γλώσσα των Ελληνόβλαχων-Αρμάνων, όπως έχει αποδείξει ο σπουδαίος ιστοριοδίφης
αείμνηστος Σωκρ. Ν. Λιάκος σε πολλές από τις σημαντικές μελέτες του (άγνωστες
στο ευρύ επιστημονικό κοινό).
Υπάρχει κάποιος στη γειτονική χώρα που πιστεύει ή που να θεωρεί
πως τούτες οι λέξεις ανήκουν στην μητρική τους γλώσσα την κατ’ αυτούς «μακεδονική»;
Τις γνωρίζει; Υπάρχουν στην «μακεδονική» τους;».
ΜΙΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΑ ΑΖΗΤΗΤΑ
Επίσης, φίλοι που
μοιράζονται τις ίδιες ανησυχίες για τα τετελεσμένα που μας ετοιμάζει αυτή η
κυβέρνηση μειοψηφίας των 150 και κάτι βουλευτών - με 45% αποχή – μου
υπενθύμισαν την επιστολή που απέστειλαν, στις 18 Μαΐου 2009, στον Ομπάμα
εκατοντάδες παγκοσμίου φήμης πανεπιστημιακοί καθηγητές κλασσικών σπουδών, από
τα εγκυρότερα πανεπιστήμια του κόσμου, ζητώντας την παρέμβασή του «για να τακτοποιηθούν συντρίμμια ιστορικής
αταξίας που άφησε πίσω της στη νοτιοανατολική Ευρώπη η προηγούμενη κυβέρνηση
των Η.Π.Α.».
Στην επιστολή γίνεται
αναλυτική παρουσίαση των επιστημονικών ιστορικών δεδομένων για την ελληνικότητα
της Μακεδονίας και επισημαίνονται τα εξής:
«Στις 4 Νοεμβρίου 2004, δύο ημέρες μετά την επανεκλογή του Προέδρου
George W.
Bush,
η κυβέρνησή του ομόφωνα αναγνώρισε τη “Δημοκρατία της Μακεδονίας”.
Αυτή η πράξη όχι μόνο κατέλυσε γεωγραφικά και ιστορικά δεδομένα,
αλλά και έδωσε έναυσμα να ξεσπάσει μια επικίνδυνη επιδημία ιστορικού
ρεβιζιονισμού, του οποίου το πιο προφανές σύμπτωμα είναι η καταχρηστική οικειοποίηση
από την κυβέρνηση των Σκοπίων του πιο διάσημου Μακεδόνα, του Μέγα Αλέξανδρου.
Πιστεύουμε
ότι αυτή η ανοησία έχει ξεπεράσει κάθε όριο και ότι οι ΗΠΑ δεν έχουν καμιά
δουλειά να υποστηρίζουν την παραποίηση της ιστορίας».
Η επιστολή καταλήγει ως εξής:
«Οι απαντήσεις είναι ξεκάθαρες: ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν Έλληνας,
όχι Σλάβος, και οι Σλάβοι και η γλώσσα τους δεν σχετίζονταν με τον Αλέξανδρο
ή την πατρίδα του παρά 1000 χρόνια αργότερα. Αυτό μας φέρνει πίσω στη
γεωγραφική περιοχή που ήταν γνωστή στην αρχαιότητα ως Παιονία. Γιατί οι
άνθρωποι που κατοικούν σε αυτήν την περιοχή σήμερα αποκαλούν τους εαυτούς τους
Μακεδόνες και τη χώρα τους Μακεδονία; Γιατί να κλέψουν μια απόλυτα ελληνική
μορφή για εθνικό τους ήρωα;
Οι αρχαίοι Παίονες μπορεί να ήταν ή να μην
ήταν Έλληνες, πάντως σίγουρα έγιναν ελληνίζοντες, και δεν υπήρξαν ποτέ
Σλάβοι. Επίσης δεν ήταν Μακεδόνες. Η αρχαία Παιονία ήταν ένα μέρος του
Μακεδονικού κράτους, όπως ήταν η Ιωνία και η Συρία και η Παλαιστίνη και η
Αίγυπτος και η Μεσοποταμία και η Βαβυλωνία και η Βακτρία και πολλές άλλες
περιοχές. Μπορεί λοιπόν να έγιναν προσωρινά ‘Μακεδονικές’ αλλά καμιά δεν ήταν
ποτέ ΄Μακεδονία΄. Η κλοπή του Φίλιππου
και του Αλέξανδρου από μια χώρα που δεν ήταν ποτέ η Μακεδονία δεν μπορεί να δικαιολογηθεί.
Οι παραδόσεις της αρχαίας Παιονίας ωστόσο θα μπορούσαν να υιοθετηθούν
από τους τωρινούς κατοίκους αυτής της γεωγραφικής περιοχής με αρκετά
αιτιολογικά. Η επέκταση του γεωγραφικού όρου ‘ Μακεδονία’ ώστε να καλύπτει τη
νότια Γιουγκοσλαβία δεν μπορεί. Ακόμα και στον ύστερο 19ο αι. αυτή η
λάθος χρήση υπονοούσε μη υγιείς εδαφικές βλέψεις.
Το ίδιο κίνητρο βρίσκεται και σε σχολικούς χάρτες που
δείχνουν την ψευδο-μεγάλη Μακεδονία να εκτείνεται από τα Σκόπια μέχρι τον Όλυμπο
και να επιγράφεται στα Σλαβικά. Ο ίδιος χάρτης και οι διεκδικήσεις του
βρίσκεται σε ημερολόγια, αυτοκόλλητα αυτοκινήτων, χαρτονομίσματα κλπ που
κυκλοφορούν στο νέο κράτος από τότε που διακήρυξε την ανεξαρτησία του από τη
Γιουγκοσλαβία το 1991. Γιατί να
επιχειρεί μια τέτοια ιστορική ανοησία μια φτωχή νέα χώρα, εσωτερική και περικυκλωμένη
από στεριά; Γιατί να κοροϊδεύει
θρασύτατα και να προκαλεί τη γείτονά της;
Όπως και να θέλει κανείς να χαρακτηρίσει μια τέτοια
συμπεριφορά, σίγουρα δεν πρόκειται για πίεση για ιστορική ακρίβεια, ούτε
για σταθερότητα στα Βαλκάνια. Είναι λυπηρό ότι οι ΗΠΑ έχουν ενισχύσει και ενθαρρύνει
τέτοια συμπεριφορά. Στρεφόμαστε σε Εσάς, Κύριε Πρόεδρε, για να ξεκαθαρίσετε
στην κυβέρνηση των Σκοπίων ότι δεν
μπορεί να εισέλθει στην οικογένεια των χωρών της ΕΕ και του ΝΑΤΟ όσο επιχειρεί
να οικοδομήσει την εθνική της ταυτότητα εις βάρος της ιστορικής αλήθειας. Η
κοινωνία μας από κοινού δεν μπορεί να επιβιώσει όταν η ιστορία αγνοείται, πολύ
λιγότερο δε όταν η ιστορία κατασκευάζεται για να εξυπηρετήσει αμφίβολα κίνητρα».
Την επιστολή είχαν
υπογράψει 200 περίπου πανεπιστημιακοί καθηγητές και μέσα σε σύντομο χρονικό
διάστημα οι υπογραφές είχαν ξεπεράσει τις 300. Η τελευταία ενημέρωση κάνει λόγο
για 374 υπογραφές. Ωραία όλα αυτά αλλά το τραγελαφικό είναι ότι η επιστολή
στάλθηκε στον Ομπάμα, επί θητείας του οποίου συνεχίστηκε το σχέδιο
αποσταθεροποίησης της χώρας, κατά την περίοδο των ετών 2007 έως και 2009.
Σύμφωνα με το υπ’ αριθμ.
3269/2017 βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών κωδικοποιήθηκαν οι κατηγορίες
για την προσπάθεια αποσταθεροποίησης της χώρας και τη δολοφονία του τότε
πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Καραμανλή από πράκτορες συγκεκριμένων χωρών, με
κυρίαρχο φόντο την ακύρωση των ενεργειακών συμφωνιών Ελλάδας – Ρωσίας.
«Σκοπός των αγνώστων δραστών φέρεται να ήταν η διακοπή
της οικονομικής κυρίως προσέγγισης μεταξύ της Ελληνικής Δημοκρατίας και της
Ρωσικής Ομοσπονδίας, η οποία κατά το ανωτέρω χρονικό διάστημα είχε αρχίσει να
εκδηλώνεται σε διαφόρους τομείς και ιδίως στους τομείς της ενέργειας, των
εξοπλισμών και των κρατικών προμηθειών».
Διαβάστε το βούλευμα και θα καταλάβετε
γιατί η επιστολή στάλθηκε σε λάθος άνθρωπο, σε λάθος χρόνο. Τον Μάιο του 2009
«έτρεχε» ήδη το σχέδιο εξαθλίωσης και υποταγής της χώρας στους δανειστές.
Αντί λοιπόν ο Ομπάμα «να
τακτοποιήσει τα συντρίμμια της ιστορικής αταξίας που άφησε πίσω της στη νοτιοανατολική
Ευρώπη η προηγούμενη κυβέρνηση των Η.Π.Α.», συνέχισε με την ίδια και αυξανόμενη ένταση
το σχέδιο αποσταθεροποίησης της χώρας:
«Οπως προκύπτει από τα δημοσιευθέντα στον ιστότοπο
"WIKILEAKS" τηλεγραφήματα της πρεσβείας των ΗΠΑ στην Αθήνα, και τις
καταθέσεις των εξετασθέντων μαρτύρων, δημιουργήθηκε έντονη δυσαρέσκεια στην
Κυβέρνηση των ΗΠΑ εξαιτίας των συναφθεισών μεταξύ της Ελλάδας και της Ρωσίας
συμφωνιών, στην επίταση δε του δημιουργηθέντος κλίματος δυσαρέσκειας συνέβαλε
και η αρνητική στάση της Ελληνικής Κυβέρνησης στο ζήτημα της ένταξης της
F.Y.R.O.M. στο Ν.Α.Τ.Ο., η οποία είχε εκδηλωθεί στη Σύνοδο του ως άνω
Οργανισμού στο Βουκουρέστι με την άσκηση "βέτο" από τη Χώρα μας, αλλά
και η κατ' ουσίαν αρνητική στάση της Ελληνικής κυβέρνησης στο σχέδιο
"ΑΝΑΝ" για την Κύπρο, με αποτέλεσμα η Κυβέρνηση των ΗΠΑ να αποβλέπει
στην ανατροπή των ανωτέρω συμφωνιών που είχαν συναφθεί μεταξύ Ελλάδας και
Ρωσίας».
