ΤΟ ΠΛΟΥΣΙΟ ΥΛΙΚΟ ΤΩΝ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΩΝ "ΠΑΡΑΘΥΡΩΝ"
Του ΒΑΣΙΛΗ Σ. ΚΑΡΤΣΙΟΥ
booksonthesites.blogspot.com
Όσο
κι αν είναι δύσκολα αφομοιώσιμη, έχει πάψει προ πολλού να μας εκπλήσσει η
διαφορετικότητα των φυσικών χαρακτηριστικών των 7 δις ανθρώπων του πλανήτη,
γιατί με την εξέλιξη της γενετικής έχουμε κατανοήσει τη δημιουργική «λογιστική»
των γονιδίων. Έχουμε αποδεχθεί πλήρως τη γενετική ποικιλομορφία, το γονιδιακό
αποτύπωμα, τη μοναδικότητα του δακτυλικού αποτυπώματος και της ίριδας του
οφθαλμού. Αυτό που εξακολουθεί να προβληματίζει την επιστήμη είναι ο κατακερματισμός,
με τον οποίο ο ανθρώπινος εγκέφαλος αναλύει και ερμηνεύει το φυσικό του
περιβάλλον και ο μηχανισμός των νοητικών – διανοητικών διεργασιών του. Σε απλά
ελληνικά, τα 7 δις των ανθρώπων ζουν σε 7 δις διαφορετικούς «κόσμους». Κάπως
έτσι προέκυψε και η λαϊκή ρήση, «αυτός στην κοσμάρα του».
Δεν
γνωρίζουμε αν έχει τύχει ποτέ της μελέτης της εξειδικευμένης ιατρικής, το
πλούσιο υλικό των τηλεοπτικών «παραθύρων», σε μία εποχή που έχουν προχωρήσει
σημαντικά οι τεχνικές βελτίωσης της μνήμης και εκπαίδευσης του εγκεφάλου. Ποιες είναι αυτές οι διεργασίες που καθιστούν
αδύνατη τη συναντίληψη, ή αν θέλετε το Ζουράρειον «συναμφότερον», και οδηγούν
σε ερμηνευτικές διαφοροποιήσεις ανεξαρτήτως φυλής, χρώματος, ιδεολογίας,
κόμματος, αλλά και ανεξαρτήτως επιστημονικού κλάδου; Όσοι πέρασαν από
συνελεύσεις αμφιθεάτρου ή συνδικαλιστικών παρατάξεων, κεντρικών επιτροπών
κομμάτων, ή απλώς επιτροπών στην είσοδο της πολυκατοικίας, ή από συνάξεις στη
«μικρή βουλή» της Αριστοτέλους, γνωρίζουν πολύ καλά τι ακριβώς εννοούμε.
Μία
πρώτη εκτίμηση είναι ότι οι οπτικοί νευρώνες «βλέπουν», αλλά οι άνθρωποι δεν
κοιτάζουν. Αν θεωρήσουμε ότι το 1/3 του εγκεφάλου επικεντρώνεται στην όραση,
τότε θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι στους ελληνικούς «διαλόγους», το 1/3 του
εγκεφάλου είναι νεκρωμένο λόγω όρασης και το 1/3 λόγω ακοής, (κανένας δεν
ακούει το διπλανό του), με αποτέλεσμα το υπόλοιπο της β΄ κατανομής των
εγκεφαλικών κυττάρων να επιδίδεται σε μία ιδιωτικής χρήσης ερμηνεία των
γεγονότων. Ο λαός το λέει «ο καθένας το βιολί του».
