ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΣΥΜΨΗΦΙΣΜΟΣ: ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΕΝΟΧΗΣ

Του ΒΑΣΙΛΗ Σ. ΚΑΡΤΣΙΟΥ

booksonthesites.blogspot.com

Μόνο με ένα συνδυασμό των τεσσάρων βασικών λατινογενών γλωσσών θα μπορούσε κανείς να αποδώσει στην ευρύτητά του και κατά κυριολεξία την έννοια του πολιτικού συμψηφισμού, ο οποίος χρησιμοποιείται κατά κόρον στη χώρα μας από το πολιτικό σύστημα, σε μία διελκυστίνδα εξισορρόπησης ευθυνών, σκανδάλων και πολιτικού αμοραλισμού.

Στα ιταλικά ο συμψηφισμός αποδίδεται ως radura, που σημαίνει …ξέφωτο. Στα ισπανικά, compensación είναι η πράξη της αντιστάθμισης, η τροποποίηση που επιφέρει αντιστάθμιση και διατήρηση της ισορροπίας. Στα αγγλικά, το offsetting αποδίδεται με μία σειρά συνωνύμων του counteract, δηλαδή ως αντενέργεια, αντίδραση, εξουδετέρωση και αντίπραξη. Στα γαλλικά, ο συμψηφισμός αποδίδεται ως dégagement, δηλαδή ως εκκαθάριση, κάθαρση, διαφυγή, απεμπλοκή.

Έτσι, λοιπόν, μπορεί να γίνει εύκολα κατανοητό για ποιο λόγο το πολιτικό σύστημα καταφεύγει σε πολιτικούς συμψηφισμούς και παραπέμπει, μέσω αυτών, στις ελληνικές καλένδες καραμπινάτα σκάνδαλα, όπως το χρηματιστήριο, το μαύρο χρήμα στα κομματικά ταμεία, το κτηματολόγιο, τις παράνομες ελληνοποιήσεις, τις μίζες, τους «ανελέητους» διορισμούς, τις μεθοδεύσεις διάλυσης και ξεπουλήματος της χώρας δια των μνημονίων, τις «ξετσίπωτες» διατάξεις παραγραφής ποινικών και πολιτικών αδικημάτων, τον ορυμαγδό των τροπολογιών σε άσχετα νομοσχέδια, τις φωτογραφικές διατάξεις τακτοποίησης ημετέρων, αλλά κυρίως την άφεση αμαρτιών στον ξεδιάντροπο πολιτικό αμοραλισμό του «λεφτά υπάρχουν», του «σκισίματος των μνημονίων», και μίας «αυταπάτης» που σ’ αυτή την ξεπουλημένη χώρα μπορεί να σε κάνει πρωθυπουργό.

Προσφιλής μέθοδος του πολιτικού απατεώνα; Δεν μιλά ποτέ για τη «ταμπακιέρα» και καταφεύγει πάντοτε στον πολιτικό συμψηφισμό με καταγγελτικό λόγο. Αυτή η μέθοδος προσομοιάζει με εκείνη κάποιων δημοσιογράφων, που «ελέγχουν» την εξουσία, κάνοντας συνεχείς επιθέσεις μόνο στην αντιπολίτευση. Η τραγωδία του πολιτικού απατεώνα; Η αδυναμία αντίδρασης μέσω ενός πολιτικού συμψηφισμού. Τότε απλώς σιωπά γιατί γνωρίζει ότι τουλάχιστον δεν ομολογεί την ενοχή του. Μοιάζει, όμως, με τη στρουθοκάμηλο που κρύβει το κεφάλι της στην άμμο:

«Ο Τσίπρας γιόρτασε την επέκταση της αποπληρωμής του χρέους με μια ομιλία του στις 21 Ιουνίου κάνοντας λόγο για μία “ιστορική μέρα”. Αμφιβάλλω αν κάποιος θα το θυμάται το επόμενο έτος. Το χρέος της Ελλάδας, η πηγή των προβλημάτων μας, διαπιστώθηκε ότι ήταν “παράνομο και μη βιώσιμο”, (illegitimate, illegal, odious and unsustainable), από την κοινοβουλευτική επιτροπή ελέγχου χρέους που συγκάλεσα ως πρόεδρος του κοινοβουλίου το 2015. Ο Τσίπρας δεν χρησιμοποίησε ποτέ τις επίσημες εκθέσεις της επιτροπής. Υπό την ηγεσία του, το χρέος της Ελλάδας αυξήθηκε και προβλέπεται να φτάσει σε εκρηκτικά επίπεδα.

Ο Τσίπρας ισχυρίζεται ότι η Ελλάδα θα έχει "καθαρή έξοδο" από το Μνημόνιο τον Αύγουστο: έχει ήδη νομοθετήσει για τη νέα λιτότητα που επιβλήθηκε με την τρόικα μέχρι το 2022, αποδέχθηκε την εποπτεία της οικονομίας μέχρι το 2060 και απέδωσε τον έλεγχο της δημόσιας ιδιοκτησίας μέχρι το 2114.

Ο Τσίπρας είχε υποσχεθεί να καταστρέψει τους ολιγάρχες των μέσων ενημέρωσης. Σήμερα, οι παλιοί ολιγάρχες εξακολουθούν να ελέγχουν τα μέσα ενημέρωσης της Ελλάδας, ενώ μια νέα γενιά, οι "ολιγάρχες της εποχής του Τσίπρα", καθιερώθηκαν».

Η συνέντευξη της Ζωής Κωνσταντοπούλου στον Guardian, με τον εύγλωττο τίτλο “If you love Greece, help us get rid of Alexis Tsipras and his zombie party” δεν επιδέχεται αντίπραξη με τακτικές πολιτικού συμψηφισμού:

«Από το 2015 η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έχει εφαρμόσει ένα απογοητευτικό πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων, με την πώληση λιμανιών, αεροδρομίων, σιδηροδρόμων, εταιρειών ύδρευσης και φυσικού αερίου, τους αρχαιολογικούς και πολιτιστικούς χώρους, τα θέατρα, τα δικαστήρια, και άλλες κερδοφόρες επιχειρήσεις. Κανείς από τους νεοφιλελεύθερους προκάτοχους του Τσίπρα δεν τολμούσε να πάει τόσο μακριά.

Το 2017 η κυβέρνησή του ξεκίνησε τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς σπιτιών που δεν μπορούσαν να αποπληρώσουν τα χρέη τους προς τις τράπεζες, χρησιμοποιώντας αντισυνταγματικές μεθόδους και αστυνομική βία. Ως δικηγόρος, είδα την αστυνομία να χρησιμοποιεί δακρυγόνα μέσα σε ένα δικαστήριο. Για να ευχαριστήσει την τρόικα, ποινικοποίησε ακόμη και τις διαμαρτυρίες κατά του πλειστηριασμού των σπιτιών.

Ως επικεφαλής του κόμματος "Πορεία προς Ελευθερία", έκανα έκκληση στον ελληνικό λαό να αντισταθεί στην τρόικα και την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Ζητάμε την υποστήριξη όλων των προοδευτικών, συμπεριλαμβανομένων των φίλων μας στο Εργατικό Κόμμα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι το αριστερό κόμμα που ισχυρίζεται ότι είναι. Έχει γίνει ένα πολιτικό ζόμπι, συντρίβοντας κάθε προοδευτική αξία καθώς υπνοβατεί προς την εκλογική καταστροφή του. Η απομάκρυνσή του από την εξουσία είναι το πρώτο βήμα προς την αποκατάσταση της δημοκρατίας στην Ελλάδα». (Syriza is not the leftwing party it claims to be. It has become a political zombie, crushing every progressive value as it sleepwalks to its electoral demise. Its removal from power is the first step towards restoring democracy in Greece).

Συνεπώς, ο επικεφαλής της Γαλλικής Αριστεράς, Ζαν Λυκ Μελανσόν  βρήκε μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να εξαπολύσει σφοδρή επίθεση κατά του πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα, χαρακτηρίζοντάς τον ως μία «από τις πιο ελεεινές φιγούρες της ευρωπαϊκής πολιτικής ζωής».

Mélenchon: "Tsipras est l’une des figures les plus minables de la vie politique européenne". Η μετάφραση του χαρακτηρισμού αποδίδεται ορθά αν και η λέξη minable έχει μερικές φορές την έννοια του ρηχού, του «πτωχού», του πολύ κακού και χρησιμοποιείται, για παράδειγμα, για μία κακή τηλεοπτική εκπομπή, όπως έχει καταστεί και η διακυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.

https://youtu.be/2SmzM6XaqAk

Κατά τη διάρκεια τηλεοπτικής συνέντευξης, με θέμα τη δυνατότητα συγκρότησης ενός αριστερού ευρωπαϊκού μετώπου, ο Μελανσόν ανέφερε ότι ο Αλέξης Τσίπρας «ξεπουλά τη δημόσια περιουσία και καταστρέφει τη χώρα του». Η δημοσιογράφος του γαλλικού δικτύου BFMTV υπενθύμισε στον Μελανσόν μία παλαιότερη δήλωση του Έλληνα πρωθυπουργού, στην οποία είχε τονίσει μεταξύ άλλων: «Έχω την αίσθηση ότι ο Μελανσόν δεν θέλει να κυβερνήσει. Είμαι πλέον βέβαιος ότι σε περίπτωση νίκης, δεν θα ξέρει τι να κάνει. Αυτό δεν αποτελεί αριστερή θέση».

Προφανώς, για τον κ. Τσίπρα «αριστερή θέση» είναι να λες τερατώδη πολιτικά ψέματα και να εξαπατάς τον λαό αλλάζοντας και το αποτέλεσμα ενός δημοψηφίσματος. Ο Μελανσόν, ο οποίος δεν κυβερνά αλλά διατηρεί την πολιτική του αξιοπρέπεια, ξέσπασε στα γέλια και τόνισε χαρακτηριστικά:

«Ο Τσίπρας εξελέγη, υποσχόμενος ένα αριστερό ριζοσπαστικό πρόγραμμα, και όταν του παρουσίασαν ένα απαράδεκτο μνημόνιο το έθεσε σε δημοψήφισμα, χωρίς να αποδεχθεί τελικά τη βούληση του λαού του. Πρόδωσε το λόγο του. Γιατί ξεπουλά τη δημόσια περιουσία και καταστρέφει τη χώρα του; Δεν θέλω να υπάρχει ούτε ένας Γάλλος πολίτης που να πιστεύει πως αν εγώ αναλάβω την εξουσία θα γίνω ένας ακόμη… Τσίπρας».

Έτσι, λοιπόν, ο κ. Τσίπρας θα πρέπει να ανησυχεί όχι γιατί, όπως του είπε ο Μίκης, τον συγχαίρουν όλοι οι πρώην ιδεολογικοί εχθροί του, αλλά γιατί «πυροβολούν» όλοι αυτοί που κάποτε ήταν πολιτικά μαζί του. Ιδιαίτερη βαρύτητα, για ευνόητους λόγους, έχει η άποψη του Αλέκου Αλαβάνου:

«Ο χώρος μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ καλύπτεται από τη ΝΔ – και δεν το λέω ειρωνικά. Κοινή πολιτική τους είναι η υποταγή στους δανειστές, ο ΣΥΡΙΖΑ όμως είναι ακόμα πιο δεξιά. Όχι μόνο η ΝΔ, αλλά, από το τέλος του Εμφυλίου και μετά, καμία συντηρητική ή αντιδραστική πολιτική δύναμη δεν έχει κάνει, με τόση επιτυχία μάλιστα, ανάλογη επίθεση στην Αριστερά. Ο ΣΥΡΙΖΑ επιτέθηκε και απαξίωσε το στρατηγικό της πλεονέκτημα, τις αξίες του κόσμου της εργασίας που παραδοσιακά τη διέπνεαν: ειλικρίνεια, ευθύτητα, εντιμότητα, μαχητική αγωνιστικότητα για τα δικαιώματα του λαού. Έρχεται όμως η στιγμή για τον πέλεκυ της δικαιοσύνης».

Βεβαίως, ούτε στην περίπτωση του Αλέκου Αλαβάνου ο κ. Τσίπρας θα μπορούσε να «απεμπλακεί» με τη μέθοδο του πολιτικού συμψηφισμού. Ο κ. Αλαβάνος κατεδάφισε, εκτός από τον ίδιο τον κ. Τσίπρα, και το ιδιωτικό συμφωνητικό Κοτζιά – Ντιμιτρόφ με μία απλή διαπίστωση:

«Όσο για τη συμφωνία, στοιχειώδης αρχή της διπλωματίας είναι ότι οι θετικές πλευρές εκκινούν ταυτόχρονα για τις δύο πλευρές, και όχι σήμερα για τη μία και στον αόριστο μέλλοντα και εάν για την άλλη. Κι ακόμα νέα δεδομένα για τη Μακεδονία απαιτούν μιαν άλλη αντίληψη και αναπτυξιακό πρόγραμμα για τη Βόρεια Ελλάδα. Η Θεσσαλονίκη έχει πιο σημαντική γεωστρατηγική σημασία και από την Αθήνα».

(Από πρόσφατη συνέντευξη στο Βήμα της Κυριακής, με αναδημοσίευση στο iskra.gr).

Ανακεφαλαιώνοντας, και σύμφωνα με τις παραπάνω δηλώσεις, (συ είπας), ο Αλέξης Τσίπρας έχει καταστεί η πιο ελεεινή φιγούρα της ευρωπαϊκής πολιτικής ζωής, επικεφαλής ενός πολιτικού κόμματος ζόμπι με επιθέσεις βαμπίρ στην Αριστερά μόλις δύσει ο ήλιος, που βρίσκεται δεξιά της Ν.Δ., και συνεπώς είναι ακροδεξιό κόμμα, και έχοντας συμπράξει κυβερνητικά με την ακροδεξιά καρικατούρα των ΑΝΕΛ κατηγορεί κάθε μη Συριζαίο ως ακροδεξιό, ελπίζοντας να περάσει στα αριστερά της Ν.Δ., όπου συνωστίζονται παλιοί και νέοι σοσιαλιστές, μπολσεβίκοι νέας κοπής και όπως πάντα …τραπεζίτες. Άλλωστε, απεφάνθη και η πάνσοφος Φώφη, ερίτιμο μέλος όλων των μνημονιακών κυβερνήσεων από το 2010: Ο Τσίπρας είναι δεξιός και με τη βούλα!

(ΥΣ.: Ε, λοιπόν, δεν ξέρω αν το προσέξατε, αλλά είμαστε μία πολύ ωραία …ατμόσφαιρα!).