Του ΒΑΣΙΛΗ Σ. ΚΑΡΤΣΙΟΥ
booksonthesites.blogspot.com
Στους τυφλούς βασιλεύει ο
μονόφθαλμος. Η φράση προέρχεται από τη συλλογή αρχαιοελληνικών και λατινικών
γνωμικών του Έρασμου με τίτλο Adagiorum Chiliades. Ίσως, είναι η μόνη εξήγηση για την
πρεμούρα των μίντια, προεξάρχουσας της δημόσιας τηλεόρασης, να διατυμπανίζουν
τις κοινοτυπίες του Νίκου Δήμου, αναφορικά με την «ιστορική αλήθεια». Από
εκατοντάδες άρθρα και ομιλίες, τα μίντια επιλέγουν να αναμασήσουν την
«επιφοίτηση» του κ. Δήμου, ο οποίος για μία ακόμη φορά ανακάλυψε τα
απομνημονεύματα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη (3 Απριλίου 1770 - 4 Φεβρουαρίου 1843).
«Οι αλήθειες δεν είναι
σχετικές. Αυτό που είναι σχετικό είναι οι απόψεις για την αλήθεια». Οι
αφορισμοί (escolios) του Κολομβιανού συγγραφέα των «αποσπασματικών σημειώσεων» Nicolas Gomez Davila, μας βοηθούν να κρατήσουμε χαμηλούς
τόνους: «Δεν πρέπει να δίνουμε σε ανθρώπους με ηλίθιες απόψεις την ικανοποίηση
της οργής μας».
Τα
μαρτύρια των γυναικών των Ναουσαίων οπλαρχηγών, του Καρατάσου, του Ζαφειράκη,
του Κατσαούνη, του Καμπίτη και του Μαλάμου περιγράφουν με τρόμο Έλληνες και
ξένοι ιστορικοί. Μετά το ολοκαύτωμα της Νάουσας τον Απρίλιο του 1822, οι
μακελάρηδες του Εμπού Λουμπούτ έσφαξαν σαν τα τραγιά 1.241 νεομάρτυρες
αιχμαλώτους στο Κιόσκι της Νάουσας και μετέφεραν εκατοντάδες άλλους - κυρίως
γυναίκες - στη Θεσσαλονίκη, όπου υπέστησαν τα μαρτύρια της Κόλασης: Πυρακτωμένα
σίδερα, βραστό λάδι, κοχλάζον ύδωρ, κρέμασμα από τα τσιγκέλια, εγκλεισμός σε
σάκους με πεινασμένες γάτες και ποντίκια.
Εκτός
από το παλούκωμα, που ήταν ο τρόμος των Ελλήνων κατά τη διάρκεια της
Τουρκοκρατίας, ο Γάλλος περιηγητής Joseph Pitton de Tournefort (1656-1708) μας περιγράφει και τη
φρικαλέα εκτέλεση με γάντζους ή τσιγκέλια:
«Ο δήμιος ανεβάζει τον κατάδικο με
καρούλι ψηλά σ’ ένα στύλο. Κάτω από το στύλο είναι καρφωμένα τσιγκέλια. Ύστερα
αφήνει απότομα το σκοινί και ο κατάδικος πέφτει μ’ όλο το βάρος στους γάντζους
και καρφώνεται άλλοτε στο στήθος, άλλοτε στις αμασχάλες ή σ’ άλλο σημείο του
σώματος».
Η δυστυχία του να είσαι
…μονόφθαλμος.
