Translate

Σάββατο 26 Απριλίου 2014

ΜΕΡΕΣ ΑΛΑΜΑΝΑΣ




Του ΒΑΣΙΛΗ Σ. ΚΑΡΤΣΙΟΥ
booksonthesites.blogspot.com

Τώρα που πολιτικοί και οικονομολόγοι ερίζουν εάν υπάρχει ή δεν υπάρχει πρωτογενές πλεόνασμα και εάν είναι βιώσιμο ή όχι το δημόσιο χρέος, καλό θα ήταν να θυμηθούμε το φρικτό θάνατο του Αθανάσιου Διάκου, στις 24 Απριλίου 1821 στη Λαμία, μετά τη μάχη της Αλαμάνας.
Ο Διάκος αρνήθηκε την προσφορά του Ομέρ Βρυώνη να αλλαξοπιστήσει και σύμφωνα με μαρτυρίες αυτοπτών μαρτύρων, πριν υποστεί το παλούκωμα και το κάψιμο, υπέστη φοβερά βασανιστήρια με πυρωμένα καρφιά και καυτό λάδι στο παλιό χάνι, εκεί όπου έχει ανεγερθεί το Λαογραφικό Μουσείο. Ανάμεσα στο πλήθος, που παρακολούθησε προς συμμόρφωση και παραδειγματισμό την οδύνη του εθνομάρτυρα, με άδεια του αιμοσταγούς Χαλήλ Μπέη, ήταν και η δύσμοιρη μάνα του Διάκου.
Οι ζωές των ραγιάδων, πλούσιων και φτωχών, κρέμονταν από μία κλωστή σε όλη τη διάρκεια της οθωμανικής επικυριαρχίας.  Η σερραϊκή χρονογραφία του Παπασυναδινού, την οποία επιμελήθηκε με ευλάβεια ο Σερραίος συγγραφέας Γιώργος Καφταντζής, μας κληροδότησε την αυθεντική εικόνα μίας τυπικής υπόδουλης πολιτείας και τα τραγικά πορτρέτα των Ελλήνων του 17ου αι. στην πόλη των Σερρών.
«Επαλούκουσαν οι Τούρκοι τον Μανόλη τον Μποσταντζόγλη τον σκευοφύλακα, κατάγναδα εις το σπήτην του εις την Κλοποτίτζα…. Και αυτός τους έβριζεν και σκύλους και άπιστους τους έλεγεν. Και έτζη τον επαλούκωσαν. Και από πάνου από το παλούκι πολλά τους ονειδούσεν και τους έβριζεν και αυτοί μη δυνάμενοι υποφέρουν ταις βρησές, οπού επήγενεν η γλώσσα του σαν το χελιδώνι, εκρέμασάν τον έτζη με το παλούκι».
Τα μαρτύρια του Γένους των Ελλήνων δεν είχαν τελειωμό.
«Έκαψαν οι Τούρκοι τον Πάτρουλα εις το σανηδόφωρον… Και επάτησαν το σπήτην του και πολλά κακά έκαμαν εις αυτόν και εις τα υπάρχοντά του, διότι ήτον υπέρπλουτος… Και τόσον έβαλαν περισσά ξύλα και κληματζήδες και έστεκαν όλοι οι Τούρκοι τρωγήρου, έως ού εκάϊκεν όλος και δεν απόμηνεν ουδέ κόκαλον αυτόν».