Του ΒΑΣΙΛΗ Σ. ΚΑΡΤΣΙΟΥ
booksonthesites.blogspot.com
Έχουν
περάσει 15 χρόνια από τότε που, κατηφορίζοντας από τον Χορτιάτη προς τον Άγιο
Βασίλειο, παρατηρήσαμε για πρώτη φορά, ότι στη θέση της λίμνης Κορώνειας υπήρχε
μία τεράστια υπόλευκη κηλίδα. Έκτοτε παρακολουθούμε κάθε χρόνο τον επιθανάτιο
ρόγχο της, μέχρι πριν τριάντα χρόνια, 5ης σε έκταση λίμνης της
Ελλάδας. Η Κορώνεια υπήρξε από τις πιο παραγωγικές λίμνες της χώρας. Τα
αλιεύματα των 45.000 στρεμμάτων της λίμνης έσωσαν τον ντόπιο πληθυσμό από το
λιμό κατά τη διάρκεια της κατοχής, αν και οι μεγαλύτερες ποσότητες κατάσχονταν
για τις ανάγκες του κατοχικού στρατού. Τα νερά της λίμνης έφθαναν, σε μεγάλο
μάλιστα βάθος, στα σπίτια του οικισμού του Αγίου Βασιλείου.
Το
εύρος της κοίτης του Μπογδάνα στη γέφυρα του Λαγκαδά υποδηλώνει μέχρι και
σήμερα τον τεράστιο όγκο των υδάτων, με τον οποίο τροφοδοτούσαν τη λίμνη οι
περιμετρικοί χείμαρροι. Έως και την περίοδο του Μεσοπολέμου, οι καμπάνες
χτυπούσαν συναγερμό όταν ξέσπαγαν νεροποντές, για να προλάβουν οι κάτοικοι να
περάσουν τη γέφυρα, πριν ο Μπογδάνας πλημμυρίσει όλη την περιοχή και
«φουσκώσει» τη λίμνη. Οι κάτοικοι «χτυπούσαν» γεώτρηση με τα χέρια στα 5 μέτρα
και η περιοχή του Λαγκαδά έγινε γνωστή για τα κηπευτικά της και τη μεταποίηση
τους. Παρά τα έντονα προβλήματα αποξήρανσης που παρουσίαζε, τα νερά της
Κορώνειας μέχρι και τις αρχές της δεκαετίας του 1990 ακουμπούσαν την αποβάθρα
του ναυτικού ομίλου.
Η
άφρων απόρριψη βιομηχανικών αποβλήτων και βοθρολυμάτων από τις παρακείμενες βιοτεχνίες
αλλά και από το δήμο του Λαγκαδά, σε συνδυασμό με την ανεξέλεγκτη άντληση νερού
και χρήση γεωτρήσεων, έδωσαν στη λίμνη τη χαριστική βολή. Masterplans, φορείς διαχείρισης, σχέδια επί
σχεδίων και εκατομμύρια ευρώ, για να φθάσουμε στην ιστορική στιγμή της
«μουλωχτής» αποξήρανσης της μυγδονικής λίμνης της πλειστοκαίνου εποχής, βάθους
100 μέτρων.
